Αγκάθι που όμως δεν το βγάζουν, παραμένει για τους ασφαλιστές ο κλάδος του αυτοκινήτου.
Η αγορά συλλήβδην, με ελάχιστες εξαιρέσεις που και αυτές με άλλους τρόπους υποπίπτουν στο ίδιο «αμάρτημα», ρίχνει τις τιμές μέχρις εσχάτων.

Πάει καιρός που ξεκίνησε αυτή η βλαπτική για τον κλάδο «ιστορία».
Φώναξαν κάποιοι στην αρχή για πρακτική που θα οδηγήσει σε «μαύρες τρύπες», για αυτοχειρία, για δρόμο χωρίς γυρισμό. Και επιβεβαιώθηκαν στο ακέραιο.
Η κατάσταση οδηγείται από το κακό στο χειρότερο. Όσο η αγορά αφήνεται ανέλεγκτη συνεχίζεται η πτώση, συνεχίζεται η οικονομική τροφοδότηση του ελλείμματος –εκτός και αν δεν γίνεται οπότε μιλάμε για αυτοκτονία- και εντέλει η μεταδοτική ασθένεια γίνεται πανδημία.
Άραγε θα μπορούσε να αντιστραφεί το φαινόμενο αυτό. Διότι δεν γίνεται για λόγους κοινωνικούς προς το σύνολο που οικονομικά πάσχει. Αντίθετα γίνεται με μοναδικό σκοπό την διατήρηση του πελατολογίου στο αυτοκίνητο και ταυτόχρονα και την διεύρυνσή του. Που οφείλεται όμως; Ποια είναι η λογική επί της οποίας αναπτύσσεται;
Σαφώς είναι το κυνήγι του φθηνού. Η αντίληψη να «αγοράσουμε φθηνά αυτό το ανούσιο συμβόλαιο που μας υποχρεώνουν» είναι η δύναμη που ωθεί το πλήθος να βρει ένα φθηνό συμβολαιάκι. Και από την άλλη οι ασφαλιστές, οι άνθρωποι της αγοράς, είναι αυτοί που ενδίδουν και προσεγγίζουν και μυούν τους πελάτες στην λογική της ευκαιρίας και το φθηνού.
Στο πλαίσιο αυτό συμβαίνουν όλα όσα σήμερα επικρατούν και χαρακτηρίζουν την ελληνική αγορά. Γνώμονας είναι το φθηνό και αυτό καταδεικνύει στην πράξη ότι δεν υπάρχει συνείδηση.
Το μάθημα της αγοράς προς τους πολίτες παραμένει κακό. Η ασφάλιση συνεχίζει να προσεγγίζεται με την τιμή και το ασφάλιστρο. Έτσι, χάνεται η αξία της, απομειώνεται η σημασία της. Και όσο συνεχίζεται αυτό συνείδηση ασφαλιστική δε θα δημιουργηθεί και ο κλάδος θα παραμείνει για τους λίγους στα σημερινά του επίπεδα.

Πηγή:insuranceword.gr