Αποδόθηκαν και φέτος με τον προσήκοντα σεβασμό τον οφειλόμενο φόρο τιμής στους ήρωες της Μάχης της Ταράτσας. 121 χρόνια μετά.

Αποτελεί πια κοινή παραδοχή από τους περισσότερους ιστορικούς, ότι οι βασικότερες αιτίες για την ήττα στο πόλεμο του 1897 ήταν η έλλειψη διορατικότητας της κυβέρνησης Δηλιγιάννη, αλλά και ευρύτερα της πολιτικής τάξης της χώρας, η οποία για να αντιμετωπίσει τα τεράστια οικονομικά προβλήματα, είχε περικόψει τις στρατιωτικές δαπάνες, ο ελληνικός στρατός ήταν ανεκπαίδευτος και ανοργάνωτος, ενώ βασίλευε ο κομματισμός με την προαγωγή στις ανώτερες θέσεις ανεπαρκών αξιωματικών.

Οφείλουμε, να μνημονεύουμε όμως και να τιμάμε τη στάση που κράτησαν οι ηρωικοί μαχητές που έπεσαν προκειμένου να αναχαιτίσουν την προέλαση του εχθρού και να διευκολύνουν την οπισθοχώρηση των φίλιων στρατιωτικών τμημάτων. Και να διδασκόμαστε από τα λάθη και τις παραλήψεις μας για να μην επαναλαμβάνονται οι κακές στιγμές της ιστορίας μας.

Σήμερα ιδιαίτερα που οι γεωπολιτικές ανακατατάξεις στην Ανατολική Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή σε συνδυασμό με τις τυχοδιωκτικές αναθεωρητικές βλέψεις ενός απρόβλεπτου γείτονα, καθιστούν αναγκαία τη σύμπνοια και τη συνένωση όλων των δυνάμεων, αξιοποιώντας με τον καλύτερο τρόπο τις διπλωματικές μας δυνατότητες και ενισχύοντας την αποτρεπτική δύναμη του στρατού μας.