Επανέρχεται στο θέμα του συμφώνου συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευγάρια ο Μητροπολίτης Φθιώτιδας κ.κ Νικόλαος και με άρθρο του ζητά να σταματήσουν οι εξωσυνοδικές δηλώσεις για το θέμα μέχρι την σύγκλιση της ιεραρχίας ενώ αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να κρύβεται κάτι άλλο πίσω από τον θόρυβο που έχει δημιουργηθεί για το θέμα . Ο μητροπολίτης Φθιώτιδας μιλά για την διατήρηση της ομογνωμίας και ομοθυμίας της πίστεως και ζητά να διατηρηθεί η φρόνηση στην αντίδραση της Εκκλησίας και η ακεραιότητα στην συμπεριφορά .
Δείτε επίσης....
Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ κ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ
Με ενδιαφέρον παρακολουθούμε όσα λέγονται και γράφονται γύρω από το περιλάλητο θέμα της νομοθετικής ρυθμίσεως του Συμφώνου συμβίωσης των ομοφύλων.
Με θλίψη παρατηρούμε, ότι τεχνηέντως οι θιασώτες του ενέπλεξαν πρόσωπα και καταστάσεις προκειμένου να προωθήσουν στην κοινωνία, εκείνο που μέχρι τώρα στην Ελλάδα δια χειλέων του αειμνήστου Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου θεωρείται «κουσούρι» (Ο Καθηγητής Γ. Μπαμπινιώτης στο Λεξικό του τη λέξη αυτή εξηγεί ως εξής: σωματικό ή και πνευματικό μειονέκτημα που εμφανίζει κάποιος ως κατάλοιπο από αρρώστια, νόσο, ως αναπηρία)(σ. 951).
Ήταν ανάγκη στην παρούσα φάση της μεγάλης δοκιμασίας του συνόλου του λαού μας να προκύψει και αυτό το θέμα;
Άραγε κρύβεται κάτι άλλο πίσω από τον δημιουργηθέντα θόρυβο, ο οποίος για τους νουνεχείς και αντικειμενικά κρίνοντες την κατάσταση ήταν όχι μόνο υπερβολικός αλλά και υπέρμετρος.
Η Ιερά Σύνοδος στην ανακοίνωσή της ονόμασε το αντιευαγγελικό νομοθέτημα «εκτροπή» και το σύνολο των Μητροπολιτών κατεδίκασε το σύμφωνο συμβίωσης των ομοφύλων.
Ο καθένας κατά τον χαρακτήρα του και τον τρόπο επικοινωνίας του με το ποίμνιό του έδωσε το στίγμα της ομολογίας του.
Έως εδώ η υπόθεση αυτή ρέει ομαλά και νομίζω ότι έχει ήδη τερματίσει τη διαδρομή της.
Η παγίδα όμως για τους ποιμένες της Εκκλησίας και τον ευσεβή λαό που έχει στηθεί από τους επιτηδείους, χρήζει ιδιαιτέρας προσοχής.
Ήδη ονομαστοί πολιτικοί έχουν χαρακτηρίσει «τζιχαντιστές» τους Ιεράρχες εκείνους που έδωσαν την ομολογία της πίστεως, άλλοι, όπως είπαμε σε έντονο ύφος, άλλοι σε ηπιότερο.
Μάλιστα δε εκολάκευσαν τον Αρχιεπίσκοπο ότι μόνο αυτός εκφράζει την συνετή φωνή της Εκκλησίας.
Περί του αποδοθέντος χαρακτηρισμού εις τον Μακαριώτατο δεν αμφιβάλλουμε.
Αλλά ο κολακευτικός λόγος περί αυτού δεν εξέφρασε την αλήθεια των προς αυτών αισθημάτων τους, αλλά την πρόθεσή τους να δημιουργήσουν χάσμα και μέσα στο σώμα των Επισκόπων και μέσα στο σώμα του λαού.
Μερικοί Μητροπολίτες, μάλιστα ελάχιστοι, άρχισαν να γλυκαίνουν την αντίθεσή τους και να τονίζουν τα αυτονόητα, ότι ο Θεός είναι πατέρας πάντων και ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν θέση στην αγάπη του Θεού.
Οι άριστοι όμως δημαγωγοί των ιδεών ήδη διατυμπανίζουν, ότι όσα τολμηρά και συγκεκριμένα ελέχθησαν δεν εκφράζουν το σύνολο της Ιεραρχίας αφήνοντας μάλιστα και πολλά υπονοούμενα και για τους μεν και για τους δε. Εδώ εκ μέρους μας χρειάζεται μεγάλη σύνεση και προσοχή.
Να σταματήσουν οι εξωσυνοδικές δηλώσεις μέχρι την προσεχή σύγκληση της Ιεραρχίας, όπου εκεί ο καθένας μας θα έχει την δυνατότητα να εκθέσει την αγωνία του και τον προβληματισμό του.
Υπάρχει βεβαίως ένα μεγάλο κενό στην ενημέρωση του κλήρου και του λαού στα όσα συμβαίνουν, λέγονται και γράφονται.
Η Συνοδική Επιτροπή Τύπου και Δημοσίων Σχέσεων έχει παραχωρήσει τον ρόλο της στα ιδιωτικά Εκκλησιαστικά Πρακτορεία Ειδήσεων, τα οποία καθημερινά ενημερώνουν αντικειμενικά και επιτυχημένα το πλήρωμα της Εκκλησίας όχι μόνο της Ελλάδος, αλλά και των ομοδόξων Εκκλησιών.
Θα θέλαμε υπεύθυνα να γνωρίζαμε τι συνέβη στον Αγιασμό των Υδάτων της Δεξαμενής Αθηνών και γιατί.
Πως η Ιερά Σύνοδος δικαιολογεί, στηρίζει ή καταδικάζει τις δηλώσεις Μητροπολιτών, που εδημιούργησαν μεγάλο θόρυβο στα Μέσα Ενημερώσεως και μεγάλο σχολιασμό από γνωστούς για τις αντιεκκλησιαστικές θέσεις τους δημοσιογράφους.
Γεγονός είναι ότι ευρισκόμεθα σε μειονεκτική θέση. Όσο απωθούμε στο περιθώριο φλέγοντα ζητήματα και δεν ομιλούμε την γλώσσα της αληθείας και της Εκκλησιαστικής υπευθυνότητος, αυτά συσσωρεύονται για να ανάψουν σε ώρες κρίσεως μεγάλη πυρκαγιά.
Όλοι έχουμε αντιληφθεί, ότι το σύμφωνο συμβίωσης μπορούσε να ρυθμιστεί με νομικές διαδικασίες χωρίς «συγγνώμη» και χωρίς ανδροφιλήματα μέσα στη Βουλή των Ελλήνων.
Όμως όπως ετέθη, έπρεπε να έρθει στο προσκήνιο του δημοσίου και κοινωνικού βίου, για να πυροδοτήσει τις συζητήσεις περί χωρισμού Εκκλησίας και Πολιτείας και να ανοίξει τον δρόμο για την αναθεώρηση του Συντάγματος.
Φρόνιμο και έξυπνο είναι να μη πέσουμε στην παγίδα τους. Η Εκκλησία μας έχει την δύναμη της Χάριτος του Παναγίου Πνεύματος και εδράζεται επί της αληθείας του Ευαγγελίου.
Ας διακονούμε την αλήθειά της όσο κι αν οι ινστρούχτορες της νέας τάξεως απειλούν και εκφοβίζουν.
Ας επιδείξουμε φρόνηση στην αντίδρασή μας και ακεραιότητα στη συμπεριφορά μας και στη νέα αυτή πρόκληση.