41 χρόνια η Υπάτη θυμάται και τιμά . 41 χρόνια αναβιώνει το έθιμο της Καμήλας .
Δείτε επίσης....
Έθιμο συνυφασμένο με την ιστορία και την παράδοση του τόπου το οποίο μένει αναλλοίωτο χρόνια ολόκληρα από όλες τις γενιές της περιοχής.
Η παράδοση ενώνει τους Υπαταίους και αποδείχθηκε για μία ακόμη χρονιά αφού όλοι ήταν εκεί.
Καθαρά Δευτέρα και μικροί και μεγάλοι υπο την καθοδήγηση του συλλόγου ΟΙ ΑΙΝΙΑΝΕΣ έζησαν μοναδικές στιγμές παρά την κακοκαιρία .
Πλήθος κόσμου παρευρέθη στις εκδηλώσεις καθώς και η αντιδήμαρχος Λαμιέων Βίβιαν Αργύρη μαζί με δημοτικούς συμβούλους .
Στην συνέχεια όλοι χόρεψαν το γαϊτανάκι υπό τις οδηγίες του χοροδιδάσκαλου Απόστολου Πουγκακιώτη .
Ο σύλλογος στον πρόλογό του τόνισε <<..Βέβαια μπορεί να μην είναι στις προσδοκίες και τα όνειρα εκείνης της εποχής αλλά η ιδέα της αναβίωσης από όσους απομείναν και ασχολούνται με τα παλιά (αναφέρομαστε στο ιδρυτικό μέλος του συλλόγου αυτού, τον δάσκαλο Γιάννη Ζαπαντιώτη ),είναι όχι μόνο άξιοι συγχαρητηρίων αλλά τα μέλη του , είναι πλέον μύστες της αναβίωσης των εθίμων της μικρής μας πόλης της Υπάτης....>>
https://radiomemory.gr/enimerosi/topika-nea/13711-i-ypati-epimenei-41-xronia-to-dromeno-tis-kamilas?layout=default&print=1&tmpl=component#sigProIdfcc49749c4
To δρώμενο της καμήλας στην Υπάτη
Κατάλειπο στην Ελλάδα το έθιμο την Καμήλας ή Γκαμήλας, κατά την περίοδο της Αποκριάς , εμφανίζεται από την Κεντρική Ευρώπη (από τον Πόντο έως και την Βουλγαρία – Ουκρανία – την Πόλη και την Μικρασία).
Μετακινούμενοι πληθυσμοί φέρναν μαζί τα χούγια τους και τα έθιμά τους όπου στέργιωναν στην νέα πατρίδα. Το φαινόμενο αυτό συνέβαινε πιο συχνά στα μεγάλα αστικά κέντρα όπου το εμπόριο και οι συναλλαγές εκείνης της εποχής, γύρω στα 1890-1910, γινόταν με τα ζώα.
Καλοκάγαθο και υπομονετικό ζώο, η καμήλα, η ταξιδιάρα και μεταφέρουσα τα πολύτιμα προιόντα εκείνης της εποχής στον τόπο μας ( είδη μονοπωλείου, πυρεία, σμίριγδα από την Νάξο και αλάτι από το Μεσσολόγγι,λάδι ,σιτάρι, υφάσματα και άλλα, είτε πάλι φορτώμένη με τα αξιόλογα καπνά της Υπάτης πήγαινε σε αλλές αγορές. Στην Υπάτη αυτό το εμπόριο το έκαναν οι καμήλες του Νταραδήμα από την Λαμία και του Αργύρη από τα Σάλωνα (Άμφισσα).
Αναφορά γίνεται στις μετακινήσεις των τότε προσφύγων γιατί και στην Υπάτη έφτασαν πρόσφυγες από την Ρωμυλία , την Βύσσα και αργότερα την Μικρά Ασία και την Πόλη. Η Υπάτη είχε και δική της παροικία στην Πόλη όταν μέλη της φωτισμένης οικογένειας των Αινιάνων δίδασκαν στην Μεγάλη του Γένους Σχολή.
Εμείς οι έχοντες σήμερα την ηλικία πάνω των 50 ετών θυμόμαστε τον Φόλα (Κώστα Πατήθρα) που αναβίωσε την καμήλα γύρω στα 1970 (;)
Πανζουρλισμός και χαρά!«Θα περάσει η καμήλα!Να την κεράσουμε!Να τη χορέψει το αφεντικό της ,να τη μαλώνει, να τη προστάζει και να κάνει νούμερα και χαριτωμενιές , να υποκλίνεται στους θεατές Πατρινούς!»
Όλα αυτά, με τα μαλώματα του καμηλιέρη και τις δυστροπίες της γκαμήλας συμβολίζουν τις κακοπάθειες και τις χαρές του ανθρώπου στο διάβα της ζωής του, ενώ τα παιχνίδια της και τα προσποιήματα ότι πεθαίνει γιατί δεν της δίνουν κρασί και ξανά αναστάινεται όταν βλέπει τον κεραστή, φανερώνει και συμβολίζει την ελπίδα και την συνέχιση της ζωής.
Τα λιανόπαιδα , τρέχαν γύρω της και προσπαθούσαν να μαντέψουν ποιος είναι από κάτω από τα κιλίμια και τις μπαντανίες (κουβέρτες) που ήταν ντυμένη η καμήλα και κραυγάζανε δήθεν τρομαγμένα, κάθε φορά που άνοιγε το στόμα της που ήταν φτιαγμένο από σαγόνια ψόφιου γαιδάρου ή αλόγου.
Ποιος ξέρει πόσες εξορμήσεις έκανε ο γκαμηλιέρης Φόλας στον κάμπο εκεί που ρίχναν τα ψοφίμια για να βρει τις καταλληλες μασέλες για την αυτοσχέδια γκαμήλα του!
Αυτή τη γραφικότητα της Αποκριάς τη συμπλήρωνε το γαϊτανάκι , που το χόρευαν αγόρια και κορίτσια, καταμεσής της πλατείας.
2017. Συνέχεια του εθίμου στην Υπάτη, μετα από 41 χρόνια, από τον Εκπολιτιστικο και Επιμορφωτικό Σύλλογο Υπαταίων «ΟΙ ΑΙΝΙΑΝΕΣ».