Ο 25χρονος που βάλθηκε να διαλύσει μια ασφαλιστική εταιρεία...
Απίστευτη στα χρονικά, θεωρείται η ιστορία που εκτυλίσσεται αυτή την περίοδο στη Γαλλία, ανάμεσα σε έναν 25χρονο Γάλλο και την ασφαλιστική εταιρεία Aviva.
Χάρη σε ένα από τα «χειρότερα ασφαλιστικά συμβόλαια στον κόσμο», σύμφωνα με τους New York Times, o 25χρονος έχει στα χέρια του ένα συμβόλαιο ζωής που μπορεί να τον κάνει δισεκατομμυριούχο.
O Max-Herve George
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Πολλά χρόνια πριν, το 1987, η γαλλική ασφαλιστική L’ Abeille Vie «έριξε στην αγορά» ένα συμβόλαιο ζωής συνδεδεμένο με επενδύσεις – τύπος ασφάλισης ιδιαίτερα δημοφιλής στην Γαλλία. Το συγκεκριμένο συμβόλαιο, ήταν λίγο διαφορετικό από τα συνηθισμένα. Διότι οι κάτοχοί του, είχαν το δικαίωμα να μεταφέρουν τα χρήματά τους από το ένα (εσωτερικό) επενδυτικό χαρτοφυλάκιο στο άλλο, ανάλογα με την πορεία των αγορών.
Πιο συγκεκριμένα, την εποχή εκείνη οι τιμές των χαρτοφυλακίων δημοσιεύονταν κάθε Παρασκευή. Οι πελάτες του συγκεκριμένου συμβολαίου, είχαν το δικαίωμα για όλη την επόμενη εβδομάδα, δηλαδή μέχρι την δημοσίευση της επόμενης Παρασκευής, να μετατρέπουν τα κεφάλαιά τους με την τιμή της προηγούμενης Παρασκευής. Δηλαδή οποιαδήποτε ημέρα μεταξύ των δύο Παρασκευών, έβλεπαν κάποιο επενδυτικό κεφάλαιο να έχει ανέβει, είχαν το δικαίωμα να μετακινήσουν τα χρήματά τους σε αυτό, με την τιμή της προηγούμενης Παρασκευής, δηλαδή με την τιμή πριν ανέβει η αξία του - άρα η απόδοση ήταν εξασφαλισμένη και η διαφορά, έμπαινε στη τσέπη.
Αυτό μπορεί να φαντάζει αδιανόητο σήμερα, την δεκαετία όμως που κυκλοφόρησε το συμβόλαιο, δηλαδή τριάντα χρόνια πριν, οι συναλλαγές δεν γίνονταν με ένα... "κλικ", ούτε οι πελάτες μπορούσαν να πληροφορηθούν τιμές στο λεπτό. Τότε η αγοραπωλησία περιελάμβανε τηλέφωνο στον χρηματιστή, επίσκεψη κατ’ ιδίαν, ή αποστολή φαξ. Η συναλλαγή μπορεί να έκανε και μέρες να επεξεργαστεί, κατά τη διάρκεια των οποίων η αγορά μπορούσε και πάλι να μετακινηθεί. Πάνω σε αυτά τα δεδομένα πάτησε η L’ Abeille Vie και αποφάσισε να δώσει αυτή την παροχή, στους πλουσιότερους πελάτες της, σκεφτόμενη ίσως ότι έτσι θα δυνάμωνε τη σχέση της μαζί τους και ποντάροντας στο γεγονός ότι, δεδομένων των συνθηκών, λίγοι θα έμπαιναν στην διαδικασία να κάνουν χρήση αυτής της δυνατότητας - όπως άλλωστε και συνέβη. Λίγοι, αλλά όχι όλοι...
Η L’ Αbeille δεν ήταν η μόνη που προσέφερε τέτοιες...ευκαιρίες. Παρόμοια συμβόλαια παρείχε και η ΑΧΑ καθώς και ένας άλλος όμιλος που στη συνέχεια εξαγοράστηκε από την Allianz. Με το πέρασμα του χρόνου όμως, καθώς η τεχνολογία εξελισσόταν και η πρόσβαση στην πληροφορία, συμπεριλαμβανομένης και της πληροφορίας περί κεφαλαιαγορών, διευρυνόταν, οι ασφαλιστικές άρχισαν να αντιλαμβάνονται τον κίνδυνο που εμπεριείχαν τα συμβόλαια "προγενέστερης τιμής". (Ποιός θα μπορούσε άλλωστε νωρίτερα, να είχε προβλέψει την εξέλιξη της τεχνολογίας και τις "υπερφυσικές' σχεδόν, δυνατότητες που πρσφέρει σήμερα στον μέσο άνθρωπο;).
Άρχισαν λοιπόν να πείθουν τους πελάτες να τροποποιήσουν τα συμβόλαιά τους, πληρώνοντάς τους ένα συμβολικό ποσό ως επιβράβευση για την εξαγορά του συμβολαίου τους.
Όλοι όσοι γνωρίζουν καλά το χώρο της ασφάλισης, γνωρίζουν ότι το ιερότερο σημείο πίσω από όλη τη φιλοσοφία είναι η τήρηση των όρων. Των όρων του συμβολαίου. Ψιλά γράμματα μπορεί να υπάρχουν όμως η ουσία είναι ότι ο πάροχος πρέπει να ανταπεξέλθει σε ό,τι έχει συμφωνηθεί. O νόμος άλλωστε, δεν επιτρέπει στις ασφαλιστικές να τροποποιούν μονομερώς τους όρους τους.
Το 1997 τα συμβόλαια «προγενέστερης τιμής» διατίθονταν κανονικά και ο πατέρας του πρωταγωνιστή σήμερα της ιστορίας, Max-Herve George, αγόρασε ασφάλειες για όλη την οικογένεια, καταθέτοντας κεφάλαιο 8.000 ευρώ τότε, στο όνομα του 7χρονου γιου του. Λίγο αργότερα η Abeille Vie, που πλέον είχε απορροφηθεί από την Commercial Union, σταμάτησε την έκδοση αυτών των συμβολαίων. Υπήρχαν όμως ήδη σε ισχύ χιλιάδες άλλα τα οποία δεν μπορούσε φυσικά να τα σκίσει και να τα πετάξει στα σκουπίδια.
Οπότε κατέληξε στο εξής: οι πελάτες παρέλαβαν στο ταχυδρομείο τους νέα συμβόλαια, προς αντικατάσταση των παλαιών και με την προσφορά περίπου 100 φράγκων (σημερινά 100 ευρώ περίπου) ως αντάλλαγμα για την αναστάτωση. Προφανώς οι επιστολές ήταν πολύ καλά μελετημένες, διότι σχεδόν όλοι οι κάτοχοι των συμβολαίων συναίνεσαν, και υπέγραψαν την αλλαγή.
Όχι όμως και η οικογένεια George. Κάθε εβδομάδα η οικογένεια, που προφανώς είχε αντιληφθεί τι ακριβώς κρατούσε στα χέρια της, μετέφερε τα χρήματά της στο καλύτερο χαρτοφυλάκιο, ανάλογα με τη διακύμανση των αγορών. Στην αρχή η εντολή δινόταν μέσω φαξ, αργότερα με το ταχυδρομείο, μετά από απαίτηση της εταιρείας. Τα τελευταία χρόνια, ο 25 χρόνος σήμερα Max-Herve George, για να σιγουρευτεί ότι η εντολή του δεν έχει καμία πιθανότητα να χαθεί(...) με το ταχυδρομείο, πληρώνει δικαστικό κλητήρα για να μεταφέρει την επιστολή με τις οδηγίες του. «Για να πάρω μαζί μου όλα τα έγγραφα που έχω στείλει όλα αυτά τα χρόνια, θα χρειαζόμουν να νοικιάσω ολόκληρο Boeing» έχει πει.
Το 2002 η Commercial Union έλαβε μέρος στην συγχώνευση μιας ομάδας ασφαλιστικών εταιριών από την οποία γεννήθηκε η Aviva. Λίγα χρόνια αργότερα, το 2007, η Aviva βρέθηκε αντιμέτωπη για πρώτη φορά στα δικαστήρια με την οικογένεια George και έχασε τη μάχη. Το δικαστήριο απεφάνθη ότι τα συμβόλαια της οικογένειας ήταν σε ισχύ. Ασκήθηκε έφεση την οποία και πάλι κέρδισε η οικογένεια και το ίδιο συνέβη και τον Σεπτέμβριο του 2014 από το Cour de Cassation, την ανώτερη δικαστική αρχή της Γαλλίας.
Αυτό που παραμένει υπο εκδίκαση είναι η αξία αυτών των συμβολαίων. Οι ειδικοί που εκλήθησαν να αξιολογήσουν τις απαιτήσεις κατέληξαν (και το δικαστήριο επικύρωσε την αξιολόγησή τους) ότι από το 1997 που υπεγράφη το συμβόλαιο, έως το 2007 που έγινε η πρώτη δίκη, η αξία των επενδύσεων της οικογένειας αυξάνονταν κατά 68,6% το χρόνο (λογικό αν υπολογίσει κανείς μια μέση ρεαλιστική εβδομαδιαία απόδοση του 1% ενώ ο χρόνος έχει 52 εβδομάδες).
Σύμφωνα με αυτή την εκτίμηση, το 2007 οι επενδύσεις της οικογένειας έφταναν τα 9,6 εκατομμύρια ευρώ, με 1,4 εκατομμύρια εξ' αυτών να ανήκουν στον Max-Hervé. Ο ίδιος συνεχίζει κανονικά μέχρι σήμερα, να δίνει εντολές για μετατροπή του χαρτοφυλακίου του. Για παράδειγμα, μπορεί να έχει τα χρήματά του σε ένα χαρτοφυλάκιο της Aviva που έχει επενδύσει στο Γαλλικό χρηματιστήριο. Αν διαπιστώσει ότι ο δείκτης Nikkei 225 αυξάνεται 5% κατά τη διάρκεια της εβδομάδας, λέει στην Aviva να μεταφέρει τις επενδύσεις του στο Ιαπωνικό της χαρτοφυλάκιο, στην τιμή πριν σημειωθεί η αύξηση.
Έτσι κάθε εβδομάδα αβγατίζει την περιουσία του, αλλά δεν ξέρει ακριβώς πόσο πλούσιος είναι. Η αναφορά φτάνει μέχρι το 2007 που ξεκίνησε η διαμάχη και έγινε το πρώτο δικαστήριο. Από το 2007 έως το 2014, το ακριβές ποσό είναι άγνωστο. Αν ωστόσο υποτεθεί ότι ο ρυθμός της αύξησης παραμένει στο 68,6% το χρόνο (εκτίμηση καθ' όλα ρεαλιστική), τα 1,4 εκατομμύρια ευρώ πρέπει φέτος, εν έτει 2015, να έχουν φτάσει τα 93 εκατομμύρια ευρώ. Με τον ίδιο ρυθμό σε 15 χρόνια το ποσό θα έχει φτάσει τα 234 εκατομμύρια ευρώ...
Η υπόθεση έχει πάρει το δρόμο για το Ανώτατο Γαλλικό Δικαστήριο. H Aviva που γενικότερα αποφεύγει να σχολιάζει δημοσίως την υπόθεση, σε μια δηλωσή της τόνισε οτι δεν αποδέχεται σε καμία περίπτωση τις απαιτήσεις του Max-Herve George και πιστεύει πως το Δικαστήριο θα τις απορρίψει ως "οπορτουνιστικές και υπέρογκες".
Ο κ. George πάντως, συνεχίζει ακάθεκτος. Πέρυσι πήρε δάνειο από την τράπεζα και προσέθεσε άλλα 20 εκατομμύρια ευρώ στο χαρτοφυλάκιό του – οι όροι του συμβολαίου του επιτρέπουν να αυξάνει το κεφάλαιό του όσο επιθυμεί. "Μπορώ να επενδύσω όλα τα λεφτά του κόσμου αν θέλω, δεν υπάρχει όριο" έχει πει ο ίδιος.
Εκτός από την περίπτωση του 25χρονου Γάλλου, από το 2005 έως σήμερα η Aviva έχει αντιμετωπίσει δικαστικά περίπου 30 παρόμοιες υποθέσεις - πολλές απο αυτές κατέληξαν σε συμβιβασμό και καμία πάντως, δεν πλησίαζε στο ύψος των αποζημιώσεων που ζητά ο 25χρονος. Ωστόσο ο ίδιος και ο δικηγόρος του βασίζονται πλέον κατά πολύ στην "αρχή του δεδικασμένου". Δημοσίως, ο νεαρός διατείνεται ότι το μόνο που θέλει είναι, όχι λεφτά, αλλά την "ύψιστη δικαιοσύνη" και το "δικαίωμα στο συμβόλαιό του".
Τα ποσά πάντως που, θεωρητικά, δικαιούται ο γάλλος Max-Herve George, θα μπορούσαν τις επόμενες δεκαετίες, να φτάσουν σε τόσο δυσθεώρητα ύψη (φανταστείτε σταθερή ετήσια απόδοση 68%) που θα του έδιναν την δυνατότητα άνετα, να εξαγοράσει την ίδια την εταιρεία...
Δείτε επίσης....
Πηγή:underwriter.gr
