Η τεχνητή λίμνη βρίσκεται σε ύψος  500 μέτρων και κυριολεκτικά μοιάζει να πολιορκείται από τις αλπικές κορφές των Βαρδουσίων και της Γκιόνας.

Σχηματίστηκε μετά την ανύψωση χωμάτινου φράγματος ύψους 126 μέτρων που έκοψε την ροή του ποταμού Μόρνου, ο οποίος για αιώνες ευεργετούσε την κοιλάδα της Βελάς. Επτακόσια ογδόντα εκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού πλημμύρισαν το χωριό Κάλιο και την  περιοχή της αρχαίας Καλλίπολης, δημιουργώντας έτσι ένα τεχνητό ταμιευτήρια με κυριότερο σκοπό την ύδρευση της πρωτεύουσας. Το υδραγωγείο μ’ ένα κανάλι μήκους 192 χιλιομέτρων που θεωρείται από τα μεγαλύτερα της Ευρώπης, ανέλαβε να μεταφέρει το νερό που γεννιέται από τα χιόνια των βουνών στις βρύσες των νοικοκυριών της Αθήνας.

Αφήνοντας πίσω το Λιδορίκι ο δρόμος κατεβαίνει κοντά στις «κινούμενες» όχθες της λίμνης που μετακινούνται ανάλογα με το βαθμό των βροχοπτώσεων.  Περιμετρικά της λίμνης υπάρχει ένας ασφάλτινος, αλλά με πολλές στροφές δρόμος που θα μας φέρει κοντά στα ομορφότερα σημεία. Το ενδιαφέρον ωστόσο του ταξιδιώτη δεν εξαντλείται στην ακρολιμνιά. Ολόγυρα στα δασωμένα υψώματα που αγκαλιάζουν τον τόπο φωλιάζουν δεκάδες μικρά και μεγαλύτερα χωριά που προσεγγίζονται οδικά, αρκεί βέβαια να μην έχει προηγηθεί χιονόπτωση που αυτήν την εποχή δεν είναι καθόλου σπάνιο φαινόμενο.