«Πηγαίνετε στον λογιστή σας, αυτός γνωρίζει…». Μία φράση τόσο τετριμμένη που ακούγεται τα τελευταία χρόνια παντού, τόσο σε ιδιωτικούς χώρους όσο και σε δημόσιες υπηρεσίες, Κ.Ε.Π., Δ.Ο.Υ. και αλλαχού.

Ο λογιστής κατά πολλούς, πέρα από το καθαρά γνωσιολογικό και επαγγελματικό του αντικείμενο, πρέπει να γνωρίζει τα πάντα και να μπορεί να εκφέρει γνώμη επί παντός του επιστητού, λες και υπάρχει κάποιος άγραφος νόμος που τον υποχρεώνει να είναι καταρτισμένος σε μία πλειάδα θεμάτων άσχετων με την αυτή καθαυτή εργασία του. Από θέματα ρυθμίσεων σε ασφαλιστικά ταμεία και φορολογική Διοίκηση, μέχρι θέματα επιδοτήσεων Ο.Α.Ε.Δ., νέων θέσεων εργασίας και λοιπών προγραμμάτων, αναπτυξιακών νόμων, διαφόρων άλλων επενδυτικών προγραμμάτων, επιδομάτων τέκνων, θέματα κόκκινων δανείων, επιδομάτων θέρμανσης, ζητήματα του νέου νόμου ανθρωπιστικής κρίσης, της ψηφιακής σύγκλισης και άλλα πολλά.

Εκτός όμως των ανωτέρω, οι προσπάθειες της ηγεσίας του υπ. Οικ. τα τελευταία χρόνια για δραστική περικοπή δαπανών, η υποστελέχωση των Δ.Ο.Υ., καθώς και η μετακύλιση του μεγαλύτερου μέρους του διαχειριστικού κόστους των παρεχόμενων υπηρεσιών από το Δημόσιο προς τους πολίτες και τους επαγγελματίες του χώρου, -απότοκα της οικονομικής κρίσης που ταλανίζει τον τόπο μας-, έχουν μετατρέψει τα μέλη ενός πολύτιμου κλάδου για την οικονομία –όπως είναι ο κλάδος των λογιστών–, κατά ένα μεγάλο βαθμό σε απλούς διεκπεραιωτές, σε κλητήρες και τα γραφεία τους σε κέντρα εξυπηρέτησης φορολογουμένων.

Το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας, οι πιο παραγωγικές ώρες, αναλώνονται σε μία σειρά από εργασίες που δεν συνάδουν με το επάγγελμα του λογιστή αυτό καθαυτό, με αποτέλεσμα να χάνεται πολύτιμος χρόνος. Κάτω από τέτοιες συνθήκες ο χρόνος για επαρκή ενημέρωση στα αμιγώς λογιστικά, φοροτεχνικά και εργατοασφαλιστικά θέματα είναι περιορισμένος με αποτέλεσμα όλοι να έχουμε κενά και κατ' επέκταση μεγαλύτερο αίσθημα ανασφάλειας.

Ακόμη κι αν όλοι μας αμειβόμαστε γι΄αυτές τις «νέες» υπηρεσίες που παρέχουμε στους πελάτες τους, δεν σημαίνει -κατά την προσωπική μου άποψη- πως αυτή η εξέλιξη προάγει απαραίτητα και το επάγγελμα του λογιστή-φοροτεχνικού. Φρονώ πως, όχι μόνο δε το προάγει, αλλά αντίθετα το οδηγεί σε μαρασμό, γιατί βάσει των υφιστάμενων συνθηκών το επάγγελμά μας θα οδηγηθεί σύντομα σε εκφυλισμό. Επιπροσθέτως, έτσι όπως βαίνουν τα πράγματα τα μικρά λογιστικά γραφεία, οι μικρομεσαίοι, θα κλείσουν με μαθηματική ακρίβεια ή θα ασχολούνται μόνο με αυτές τις εργασίες, μη δυνάμενοι να ακολουθήσουν ταυτόχρονα τους φρενήρεις ρυθμούς και τις συνεχόμενες αλλαγές της νομοθεσίας, αφήνοντας έτσι το πεδίο ελεύθερο στα μεγάλα εταιρικά σχήματα που θα αλωνίζουν χωρίς ικανό αντίπαλο.

Ίσως κάποιος –και δικαίως– να πει, ότι προκειμένου να τα βγάλει πέρα θα κάνει όποια εργασία χρειαστεί μέσα στο λογιστικό του γραφείο γιατί οι υποχρεώσεις τρέχουν. Άλλος, ο οποίος έχει πιο οργανωμένο γραφείο με αρκετά άτομα προσωπικό, θα αναθέσει σε κάποιον από τους υπαλλήλους του να ασχολείται μόνο με τέτοια θέματα εξασφαλίζοντας έτσι κάποιο κέρδος. Όμως, η πλειονότητα των λογιστικών γραφείων απασχολούν ένα ή το πολύ δύο άτομα προσωπικό και αν αναλογιστούμε τον καθημερινό όγκο εργασίας, τότε αντιλαμβανόμαστε όλοι τί επιπτώσεις έχει η απασχόληση με θέματα άσχετα με τα ακραιφνώς λογιστικά ή φοροτεχνικά ζητήματα, τόσο για το προσωπικό όσο και για τον ιθύνοντα νου του λογιστικού γραφείου.

Κατά την προσωπική μου άποψη, πρέπει να σκεφτόμαστε μακροπρόθεσμα και δεν πρέπει να θέτουμε ως κυρίαρχο στοιχείο την ευκαιριακή απασχόληση και το τυχόν κέρδος από υπηρεσίες που είναι εντελώς άσχετες με το επαγγελματικό μας αντικείμενο. Γιατί, όταν ασχολείσαι αρκετές ώρες της ημέρες με θέματα άλλα, τότε μοιραία θα μείνεις πίσω αναφορικά με τη γνώση στο καθαρό επαγγελματικό αντικείμενό σου και σύντομα θα οδηγηθείς στο περιθώριο, αφού δεν θα μπορείς να αποφανθείς σε θέματα φορολογικά ή λογιστικά που απασχολούν τις επιχειρήσεις και τους επαγγελματίες πελάτες.

Θεωρώ ότι όλοι μας πρέπει να ανασκουμπωθούμε και να προσπαθήσουμε να σκεφτούμε με κύριο γνώμονα την αναβάθμιση του επαγγέλματός μας που θα έρθει -εκτός των άλλων- και μέσα από τη συνεχή ενημέρωσή μας πάνω στο γνωστικό αντικείμενό μας, αφού όπως όλοι γνωρίζουμε η γνώση είναι δύναμη. Όταν γνωρίζεις καλά τη δουλειά σου νιώθεις πως πατάς γερά στα πόδια σου και δεν φοβάσαι τίποτα. Επίσης πρέπει να πάψουμε να εξευτελίζουμε οι ίδιοι την εργασία μας και να έχουμε αυξημένο το αίσθημα της επαγγελματικής αλληλεγγύης, κάτι που δυστυχώς δεν γίνεται στο μέγιστο βαθμό.

Παρόλο που τα πάντα γύρω μας αλλάζουν συνεχώς, θεωρώ ότι πρέπει να επενδύσουμε στην επιμόρφωση και στη συνεχή ενημέρωσή μας πάνω στο καθαρά επαγγελματικό μας αντικείμενο. Σ' αυτή την προσπάθεια πρέπει να σταθούν αρωγοί τόσο οι σύλλογοί μας -στους οποίους πρέπει επιτέλους να συμμετάσχουμε καθολικά-, όσο και το Ο.Ε.Ε., μέσα από συνεχόμενες ημερίδες κ.λπ., έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένα αρραγές επιστημονικό μέτωπο απ΄την πλευρά μας που θα ανθίσταται δυναμικά στις οποιεσδήποτε εξελίξεις.

Όλα τα ανωτέρω είναι καθαρά προσωπικές απόψεις και φυσικά δεν διεκδικώ το αλάθητο. Είναι επίσης προσωπικοί προβληματισμοί που όταν με πνίγουν, τότε ανερυθρίαστα τους μετουσιώνω σε κείμενο προκειμένου να τους μοιραστώ μαζί σας.
Άρθρο του Κωνσταντίνου Δημ. Γραβιά Πτυχιούχου Οικον. Παν/μίου Πειραιά Λογιστή - Φοροτεχνικού

Δείτε επίσης....

Το ποσό-ρεκόρ των 2,8 δισ. ευρώ έφθασε η ετήσια χρηματοδότηση του Ομίλου ΕΤΕπ στην Ελλάδα το 2020

Νέο πλαίσιο ρύθμισης φορολογικών οφειλών

e- αποδείξεις: Ποιες δαπάνες αναγνωρίζονται το 2020-Ποιοι εξαιρούνται

Πηγή: taxheaven.gr