Το έγκλημα που συγκλόνισε την Ελλάδα του `80
Το καλοκαίρι του 1987 στην Ελλάδα ήταν ζεστό. Πολύ ζεστό. Η προσοχή όλων ήταν στραμμένη στην Εθνική Ελλάδας μπάσκετ, η οποία στις 14 Ιουνίου είχε κατακτήσει το πρώτο της Ευρωπαϊκό τρόπαιο.
Δείτε επίσης....
Παρόλη την ζεστή ατμόσφαιρα λοιπόν, επικρατούσε μια ευφορία στον κόσμο. 11 ημέρες μετά τον τελικό με την ΕΣΣΔ, ο 50χρονος Κώστας Βουζίκας, ψάχνοντας για μερικούς άδειους φακέλους σε κάδο απορριμμάτων, ανακάλυψε μερικά ανθρώπινα μέλη. Τεμαχισμένα. Οι οδηγοί απορριμματοφόρων είχαν λίγες ημέρες πριν προκηρύξει απεργία. Αν δεν το είχαν κάνει, ίσως η γυναίκα της οποίας τα μέλη βρέθηκαν στον κάδο, να δηλωνόταν εξαφανισμένη και να μην αποκαλυπτόταν ποτέ μια από τις πιο άγριες δολοφονίες πάθους, στην ιστορία της Ελλάδας.
Το πτώμα ήταν της 18χρονης Ζωής Γαρμανή, μιας πανέμορφης κοπέλας που μόλις είχε παντρευτεί με τον 27χρονο τότε φοιτητή της Ανωτάτης Εμπορικής, Παναγιώτη Φραντζή. Πριν καλά καλά η αστυνομία αρχίσει τις έρευνες, ο Φραντζής παραδόθηκε στην Γ.Α.Δ.Α. «Εγώ την σκότωσα», είπε στους αστυνομικούς. «Ήταν ατύχημα».
Οι δυο τους είχαν γνωριστεί δυο χρόνια νωρίτερα και ερωτεύτηκαν κεραυνοβόλα. Ο Φραντζής μάλιστα διέλυσε τον αρραβώνα του για να είναι μαζί με την, κατά 9 χρόνια μικρότερή του, Ζωή. Παντρεύτηκαν τον Δεκέμβριο του 1986. Η συμβίωσή τους ήταν από την αρχή επεισοδιακή. Ο Παναγιώτης Φραντζής δούλευε όσο χρειαζόταν στην οικογενειακή επιχείρηση, σπούδαζε και είχε αυξημένη την αίσθηση της ευθύνης του προς την οικογένεια, προσπαθώντας να τιθασεύσει με τον δικό του τρόπο την σύζυγό του. Η Ζωή, ήταν μια νεαρή κοπέλα, καλομαθημένη, με την «τρέλα» της ηλικίας της, ήθελε να βγαίνει, να περνάει καλά και να φλερτάρει ενίοτε, με κάποιος από τους πολλούς άνδρες που θαύμαζαν την ομορφιά της.
Το βράδυ της 24ης προς 25ης Ιουνίου, το ζευγάρι επέστρεψε από μια έξοδο. Μετά από έναν συνηθισμένο καυγά που κατέληγε πάντα σε σeξουαλική συνεύρεση, το ζευγάρι άρχισε πάλι να καυγαδίζει. Όπως ομολόγησε ο Φραντζής, η Ζωή του είπε πικρά λόγια που προσβάλλαν τον εγωισμό του. Το τι ακριβώς συνέβη μετά δεν μπορούμε να το γνωρίζουμε με πλήρη βεβαιότητα.
Ο Φραντζής ισχυρίστηκε πως κάποια στιγμή την έσπρωξε και εκείνη χτύπησε στην άκρη του κρεβατιού και έπεσε αναίσθητη. Η πολιτική αγωγή και η εισαγγελία στην δίκη που ακολούθησε, ισχυρίστηκαν πως το θύμα είχε στραγγαλιστεί. Αυτό δεν στηρίχθηκε σε συγκεκριμένα ευρήματα της ιαροδικαστικής έκθεσης αλλά στο εμπειρικό συμπέρασμα ότι εφόσον τα μαλακά μόρια του λαιμού δεν ανευρέθησαν, επομένως «υπάρχει προσπάθεια απόκρυψης της ταυτότητος του θύματος». Οι δυο εκθέσεις ψυχιάτρων ήταν κι αυτές αντίθετες. Ο ένας έκρινε τον κατηγορούμενο «απολύτως υγιή», ενώ ο άλλος θεώρησε ότι κατά την διάρκεια του εγκλήματος ο κατηγορούμενος ήταν ψυχικά άρρωστος.
Είτε ισχύει η πρώτη, είτε η δεύτερη εκδοχή, αυτό που ακολούθησε είναι σοκαριστικό. Ο Φραντζής μετέφερε στην μπανιέρα το πτώμα της Ζωής και άρχισε να το τεμαχίζει με ένα κρητικό μαχαίρι. Την τεμάχιζε για περίπου τέσσερις ώρες. Την έκοψε σε 16 κομμάτια και πέταξε τις σακούλες με τα ανθρώπινα μέλη στον κάδο απορριμμάτων.
Το δικαστήριο έκρινε πως και στραγγαλισμός υπήρξε και πως ο δράστης ήταν απολύτως υγιής. Ο Φραντζης κατά την απολογία του είπε πως «Παραδέχομαι την κατηγορία της προσβολής νεκρού αν και δεν μπορώ να δώσω στην πράξη μου αυτή λογική εξήγηση. Τύψεις θα έχω σ’ όλη μου τη ζωή και δεν θα συγχωρήσω ποτέ τον εαυτό μου που δεν μπόρεσα να δείξω ψυχραιμία, εννοώ τη στιγμή που πέθανε η Ζωζώ. Δεν την στραγγάλισα, δεν είμαι φονιάς και ούτε σκοπεύω να γίνω ποτέ μου».
Τα ΜΜΕ της εποχής αφιέρωναν κάθε μέρα τα πρωτοσέλιδα τους στην υπόθεση. Ο Παναγιώτης Φραντζής καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη χωρίς κανένα ελαφρυντικό με ψήφους 5-2. Δυο από τους ενόρκους θεώρησαν πως θα έπρεπε να του αναγνωριστεί το ελαφρυντικό του πρότερου έντιμου βίου.
Κατά την διάρκεια της φυλάκισης του, έκανε χρήση των εκπαιδευτικών αδειών και πήρε τελικά το πτυχίο του από την ΑΣΟΕΕ. Υπέβαλε έξι φορές αίτηση για υπό όρους αποφυλάκιση, αλλά απορρίφθηκαν όλες από τις αρχές. Έμεινε τελικά στην φυλακή για 18 χρόνια και αποφυλακίστηκε το 2005, μένοντας μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, προσπαθώντας να ενταχθεί ξανά στο κοινωνικό σύνολο.
ΠΗΓΗ: www.e-daily.gr
