Η δουλειά ενός γονιού είναι να καθοδηγεί τα παιδιά του. Για εμάς είναι κάτι φυσικό, εύκολο και τις περισσότερες φορές το κάνουμε σωστά. Όμως νέες έρευνες δείχνουν ότι όταν τα παιδιά βάζουν τους δικούς τους στόχους, ορίζουν το δικό τους πρόγραμμα και αξιολογούν τις δικές τους προσπάθειες, αναπτύσσεται σημαντικά ο προμετωπιαίος φλοιός του εγκεφάλου τους και αποκτούν την ικανότητα να ασκούν έλεγχο στη ζωή τους από τώρα και για πάντα. Το πρώτο βήμα μπορεί να είναι να αφήνετε τα παιδιά να συναποφασίζουν με τους γονείς με ποιο τρόπο θα επιβραβεύονται και πώς θα «τιμωρούνται», ανάλογα με τη συμπεριφορά τους. Το ζητούμενο είναι να δώσουμε στα παιδιά μας τις απαραίτητες ικανότητες προκειμένου να μπορούν στη ζωή τους να παίρνουν σωστές αποφάσεις και είναι σημαντικό να αρχίσουν να «προπονούνται» από όταν είναι ακόμα μικρά.

Το «οικογενειακό τραπέζι» δεν είναι και τόσο σημαντικό
Όλοι έχουμε ακούσει πόσο ωραίο είναι να τρώει μαζί όλη η οικογένεια, όμως για πολλούς κάτι τέτοιο είναι απλώς αδύνατο να συμβιβαστεί με το καθημερινό πρόγραμμα. Για όλους αυτούς, η επιστήμη έχει καλά νέα! Έρευνες δείχνουν ότι στα περίφημα «οικογενειακά δείπνα» ο χρόνος που καταναλώνεται σε πραγματικά σημαντικά ζητήματα δεν είναι μεγαλύτερος από δέκα λεπτά. Την υπόλοιπη ώρα οι κουβέντες που ανταλλάσσουν οι γονείς με τα παιδιά είναι του τύπου «κατέβασε τους αγκώνες σου από το τραπέζι» ή «δώσε μου τη σάλτσα». Κατά συνέπεια, το ζητούμενο είναι να εξασφαλίσουμε αυτά τα δέκα «σημαντικά» λεπτά την ημέρα και το όφελος θα είναι το ίδιο. Δεν προλαβαίνετε να φάτε όλοι μαζί το μεσημέρι; Πάρτε μαζί πρωινό ή συναντηθείτε για να πιείτε ένα γάλα λίγο πριν πάτε για ύπνο. Ακόμα κι ένα κοινό γεύμα το Σαββατοκύριακο είναι αρκετό.

Η οικογένεια έχει τη δική της ιστορία
Ένα από τα πιο σημαντικά, ενδιαφέρονται, διασκεδαστικά και εύκολα πράγματα που πρέπει να κάνετε για τα παιδιά σας είναι να τους μιλάτε για την οικογένειά σας. Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Τζόρτζια στις ΗΠΑ έδειξε ότι τα παιδιά που γνωρίζουν περισσότερα πράγματα –καλά και κακά- για τους γονείς, τους παππούδες και τους άλλους συγγενείς τους  έχουν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και νιώθουν πιο ικανά να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις στη ζωή τους.

Η συζήτηση για το σεξ γίνεται νωρίς
Η Αμερικάνικη Παιδιατρική Ακαδημία συστήνει στους γονείς να αρχίσουν να μιλάνε στα παιδιά για το σώμα τους χωρίς να χρησιμοποιούν υποκοριστικά για τα γεννητικά όργανα, ήδη από την ηλικία των 18 μηνών. Καθώς μεγαλώνουν, είναι προτιμότερο να ολοκληρώσετε τη συζήτηση για το σεξ πριν κλείσουν τα δέκα, γιατί μετά τείνουν να «απομακρύνονται» από τους γονείς τους. Και μην το αντιμετωπίζετε το θέμα σαν μια κουβέντα που κάποια στιγμή πρέπει να γίνει. Στην πραγματικότητα, είναι μια σειρά από κουβέντες, είναι μια διαρκής συζήτηση.

Οι γονείς ξέρουν πού να καθίσουν
Τα τελευταία χρόνια έχουν πραγματοποιηθεί δεκάδες έρευνες για το πώς η διαμόρφωση ενός σπιτιού μπορεί να κάνει πιο λειτουργική τη ζωή μιας οικογένειας –κι αυτό δεν αφορά μόνο το πρακτικό μέρος. Οι ψυχολόγοι συμφωνούν ότι το πού ή πώς στέκεται κανείς μπορεί να προσδώσει έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα σ’ αυτά που λέει. Για παράδειγμα, όταν κάποιος μιλάει καθισμένος σε μια σκληρή επιφάνεια, δείχνει πιο αυστηρός από ό,τι όταν είναι καθισμένος πάνω σε μαξιλάρια. Όταν προσπαθείτε να επιβάλλετε στα παιδιά σας την πειθαρχία, είναι προτιμότερο να το κάνετε ενώ κάθεστε σε καρέκλα με ίσια πλάτη και μαξιλάρι. Για τις πιο «δύσκολες» συζητήσεις αποφύγετε να κάθεστε σε γραφείο –όπου δίνετε την αίσθηση ότι έχετε θέση εξουσίας- και καθίστε σε ένα μέρος όπου μπορείτε να είστε στο ίδιο επίπεδο ή δίπλα στον άλλον. 

 

ΠΗΓΗ: www.imommy.gr