Ο μακαριστός Καθηγούμενος της παλαιφάτου Ιεράς Μονής Παναγίας Αγάθωνος Αρχιμ. Δαμασκηνός (κατά κόσμον Δημήτριος) Ζαχαράκης εγεννήθη  εις το χωρίον Νέον Αργύριον Ευρυτανίας το έτος 1950.

Δείτε επίσης....

Επετειακές Εορταστικές Εκδηλώσεις «Αθανάσιος Διάκος-Ύμνος στην Αθανασία»

2η Εαρινή Χορωδιακή Συνάντηση

Νέο πρόγραμμα θεραπευτικής άσκησης για μέλη των ΚΑΠΗ του Δήμου Λαμιέων

Γόνος ευσεβών γονέων , του Θεοφάνους και της Χαρίκλειας, από πολύ μικρός διδάχτηκε από τον πατέρα του την ευσέβεια, την αγάπη προς την λειτουργική ζωή  και την ψαλτική τέχνη.

Ως μαθητής της Εκκλησιαστικής Σχολής Λαμίας, συνεδέθη με την   Ιερά Μονή Αγάθωνος της οποίας υπήρξε δόκιμος από το 1971, διδασκόμενος από τους πατέρας της Ιεράς Μονής την μοναχική ζωή.

Έζησε δίπλα στον όσιο Βησσαρίωνα τον Αγαθωνίτη και τον Μακαριστό Καθηγούμενο Γερμανό Δημάκο τον «παπα-ανυπόμονο».

Το 1979 ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην Θεολογική Σχολή του Α.Π.Θ λαμβάνοντας το πτυχίο του με βαθμό Άριστα.

Από το έτος 1980 και για 32 χρόνια διετέλεσε  Καθηγητής της Εκκλησιαστικής Σχολής Λαμίας, μεταλαμπαδεύοντας στους μαθητές και τους υποψηφίους ιερείς, τα ιερά γράμματα της Θεολογικής επιστήμης και την αγάπη για την γνήσια λειτουργική ζωή  της Εκκλησίας μας.

Το 1992  εκάρη  μοναχός και το ίδιο έτος  χειροτονείθηκε  διάκονος και πρεσβύτερος υπό του  Μακαριστού Μητροπολίτου Φθιώτιδος κυρού Δαμασκηνού.       Στις 21 Μαϊου 1993 εξελέγην  παμψηφεί  Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγάθωνος εις διαδοχήν του π. Γερμανού Δημάκου , τον οποίο και διηκόνησε έως το τέλος της ζωής του.

Υπήρξε πνευματικός πολλών ιερέων και εκατοντάδων λαϊκών, στους οποίους απάλυνε τον πόνο της ψυχής τους  με τον γλυκή και φωτισμένο λόγο του. Ιδιαίτερα ελεήμων και φιλόξενος προς όλους. Πρότυπος λειτουργός και μύστης των Θείων Μυστηρίων.

Λόγιος συγγραφεύς, ποιητής και ομιλητής. Προικισμένος από τον Θεό με το χάρισμα της ποίησης, μετέφερε μέσω των δεξιότεχνων  στίχων  του τα αποστάγματα της απλοϊκής και ταπεινής τους καρδίας, καταστώντας τον αναγνώστη κοινωνό των ψυχικών του συναισθημάτων και της αγάπης του προς τον Κύριο, την Μάνα Παναγία και την Ένδοξη Πατρίδα μας.

Τον Ιούλιο του 1996 μετά από σοβαρή ασθένεια μετέβη  στη Φλώριδα των Η.Π.Α και υποβάλλεται σε μεταμόσχευση ήπατος. Έκτοτε υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής της δωρεάς οργάνων κηρύττοντας ότι η πράξη αυτή είναι ανθρώπινη μίμηση του Δωρεοδότου Κυρίου.

Κατά την διάρκεια της Ηγουμενίας του, ανεμόρφωσε εξ ολοκλήρου τα κτίρια της Ιεράς Μονής, αναπαλαιώνοντας και συντηρώντας το Ιστορικό Καθολικό, χτίζοντας το Ιερό Παρεκκλήσιο του Αγίου Χριστοφόρου στον περίβολο του μοναστηριού, χτίζοντας ξενώνες και το Μουσείο της Ιεράς Μονής.

Επί Ηγουμενίας του επίσης έτυχε η μεγάλη ευλογία του αφθάρτου σκηνώματος του Γέροντος Βησσαρίωνος, το οποίον η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος ονόμασε «σημείον του ουρανού».

Παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο στις 23 Ιουνίου 2017 και εκηδεύθη πανδήμως την επομένη 24 Ιουνίου 2017.

Ας είναι η μνήμη του αιωνία.