Μήνυμα Μητροπολίτη Φθιώτιδας για το Πάσχα
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί καί τέκνα μου πνευματικά.
Δείτε επίσης....
« Ἀνέστη Χριστός καί ζωή πολιτεύεται».
Τό γεγονός τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τό ὁποῖο διακηρύττομε καί ἀπ΄ ἄκρου σέ ἄκρο τῆς Χριστιανικῆς οἰκουμένης διαλαλοῦμε, δέν εἶναι μόνον ἀνάσταση τοῦ σώματος τοῦ Ἰησοῦ, ἀλλά ἔγερση μέσα ἀπό τόν θάνατο τῆς ζωῆς καί συνεπῶς τῆς ἐλπίδος.
Δέν χαίρομε μόνο γιά τήν πραγματοποίηση τῆς ὑποσχέσεως τῆς ἀναστάσεως ὑπό τόν Ἰησοῦ, χαίρομε, διότι ἐν τῷ Χριστῷ μᾶς χαρίζεται ὅ,τι μᾶς λείπει καί ὅ,τι ἔχομε ἀνάγκη. Οἱ περισσότεροι ἀπό ἐμᾶς, δέν νοιώθουν τήν ἀξία τῆς προσφορᾶς τοῦ ἀναστάντος Χριστοῦ. Αὐτή εἶναι ἡ «καινή κτίσις», ἡ νέα ζωή, πού ἔφερε στόν κόσμο ὁ Χριστός. Σ΄ αὐτή τήν καινούργια ζωή ὅλα ὑπάρχουν τά ἀγαθά. Ἄν νομίζουμε, ὅτι μᾶς λείπει ἡ ὑγεία, μᾶς λείπει Χριστός. Ἄν ζητοῦμε ψωμί, Ἐκεῖνον πρέπει νά ζητήσωμε. Ἄν ψάχνωμε γιά τήν ἀλήθεια, Ἐκεῖνον θά πρέπει νά ἀναζητήσωμε. Ὅποιος ἁπλώνει τό χέρι του μέ ἀγωνία καί ποθεῖ τήν εἰρήνη, Ἐκεῖνον, πού εἶναι ἡ εἰρήνη τοῦ κόσμου, πρέπει νά συναντήσει. Ὁ Χριστός εἶναι «ὁ θησαυρός τῶν ἀγαθῶν καί ζωῆς χορηγός». Δυστυχῶς ὅμως ἀγωνιζόμαστε γιά τά ἀγαθά τῆς ζωῆς χωρίς τόν Χριστό, πού εἶναι ἡ τελεία ἀγαθότης.
«Χριστός Ἀνέστη» διαλαλοῦμε σήμερα καί ἐκφράζομε τή χαρά μας γιά τήν νίκη τοῦ Χριστοῦ κατά τοῦ θανάτου καί τόν θρίαμβο τοῦ φωτός κατά τοῦ σκότους. «Χριστός Ἀνέστη»! Ναί, Ἀληθῶς! Ἀλλά ἐκ νεκρῶν. Κάποιος θάνατος προηγήθηκε τῆς Ἀναστάσεως, κάποιος πόνος προηγήθηκε τῆς χαρᾶς. Μέ τήν Σταύρωση «φόβος καί τρόμος ἐπέπεσε τῇ κτίσῃ». Μέ τήν Ἀνάσταση «πᾶσα κτίστις ἀγάλλεται καί χαίρει».
Τίς δύο καταστάσεις, τοῦ πόνου καί τῆς χαρᾶς, ζεῖ κάθε πιστός στόν ἀγῶνα τῆς ζωῆς του. Διά πολλῶν θλίψεων καί παντοειδῶν σταυρώσεων πορευόμαστε πρός τόν λόφο τοῦ μαρτυρίου καί τῆς φωτοδότου ἐγέρσεως.
Κατ΄ ἐπέκταση ζοῦμε τήν χαρμολύπη στόν Ἑλληνικό χῶρο τῆς Ὀρθοδοξίας, ὄχι μόνο στόν χῶρο καί χρόνο τῆς λειτουργικῆς ζωῆς, ἀλλά συγχρόνως στόν ἱστορικό τρόπο καί γεωγραφικό χῶρο τοῦ Γένους μας.
Ἡ Σταύρωση καί ἡ Ἀνάσταση στήν πατρίδα μας ἑορτάζονται σέ ἕνα γενικό κλῖμα συμμετοχῆς τῆς ἐκκλησίας, τῆς οἰκογένειας, τῆς παραδόσεως τῆς φυλῆς μας, τῆς ἑλληνικῆς φύσεως. Πόνος καί χαρά μέχρι «μυελοῦ τῶν ὁστέων» τῆς Ἑλληνικῆς Ὀρθοδοξίας εἶναι τά κυρίαρχα βιώματα τῆς ζωῆς μας καί τῆς ἱστορίας μας. Ταυτισμένοι μέ τή ζωή τοῦ Χριστοῦ ἀκολουθοῦμε τήν πορεία τοῦ Χριστοῦ μέχρι τόν Γολγοθᾶ καί τήν Ἀνάσταση. Ὑπάρχει στενή σχέση ἀνάμεσα στή θυσία καί στή δημιουργία, στόν πόνο καί στή χαρά, στόν Σταυρό καί στήν Ἀνάσταση. Ὁ πόνος βαθαίνει καί θεμελιώνει τήν ἐλπίδα καί τήν χαρά.
Αὐτό ἀκριβῶς ἐκφράζει ὁ ὡραῖος Ἀναστάσιμος Κανόνας: «Χθὲς συνεθαπτόμην σοι Χριστὲ, συνεγείρομαι σήμερον ἀναστάντι σοι, συνεσταυρούμην σοι χθὲς, αὐτός με συνδόξασον Σωτήρ, ἐν τῇ βασιλείᾳ σου».
Ὁ Σταυρός καί ἡ Ἀνάσταση στήν Ὀρθόδοξη πατρίδα μας ἔχουν ταυτιστεῖ μέ τήν ἱστορική της πορεία μέχρι τέτοιου σημείου, ὥστε κανένας δέν ἠμπορεῖ νά ξεχωρίσει τήν ἄρρηκτη αὐτή ἑνότητα. Σταυρώθηκε καί ἀκόμα μέχρι σήμερα σταυρώνεται τό σῶμα τοῦ Ἑλληνικοῦ Γένους. Ἡ Ἑλληνορθόδοξη πατρίδα μας πορεύεται στόν δρόμο τῆς ἱστορίας της αἵροντας τόν Σταυρό τοῦ μαρτυρίου της. Ἐμπτύεται, φραγγελώνεται, διασύρεται, ραπίζεται καί τέλος σταυρώνεται. Ἀλλά «νέκρωσιν οὐχ ὑπομένει». Ἐγείρεται πάλι στή ζωή, ὅπως ὁ Θεός της. Ἔτσι καί στή σημερινή δεινή κατάστασή της, μετά τόν Γολγοθᾶ της ἔρχεται ἡ Ἀνάσταση. Τό φῶς τῆς Ἀναστάσεως μεταδίδει ζωογόνο δύναμη σέ κάθε πιστό καί σέ ὁλόκληρη τή φύση.
Νά μή δειλιάσουμε. Νά μή ὑποχωρήσουμε. Νά μή ἀποκάμωμε. Νά μή χάσουμε τήν ἐλπίδα. Ὁ Χριστός ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, λύσας θανάτου τά δεσμά.
Ἡ χάρις καί ἡ δύναμη τῆς Ἀναστάσεως διαποτίζει τήν ἀνθρώπινη ὕπαρξη καί ζωογονεῖ τήν κοινωνία τῶν πιστῶν. «Καὶ ἐκ τοῦ πληρώματος αὐτοῦ ἡμεῖς πάντες ἐλάβομεν, καὶ χάριν ἀντὶ χάριτος» (Ἰω. 1,16), διακηρύττει ὁ Εὐαγγελιστής τῆς ἀγάπης, Ἰωάννης ὁ Θεολόγος. Ἄς σχεδιάζουν τόν ἀφανισμό μας οἱ ἰσχυροί τῆς γῆς. Ἄς φαίνονται στόν ὁρίζοντα ὅλα σκοτεινά. Ἔρχεται σέ λίγο ἡ ἔκρηξη τῆς Ἀναστάσεως. «Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τέ καί γῆ καί τά καταχθόνια». Ἡ Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα δέν μπορεῖ ποτέ νά συνυπάρξει μέ τό σκοτάδι. Ὁ Χριστός, τό φῶς τό ἀληθινό, τήν ἐκφράζει, τήν ἐμπνέει, τήν καθοδηγεῖ στόν δρόμο τοῦ φωτός.
Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί.
Ζοῦμε κοσμοϊστορικά γεγονότα, τά ὁποῖα μέχρι στιγμῆς ἐξελίσσονται, ὅπως τά εἶχαν πρό πολλῶν δεκαετιῶν σχεδιάσει οἱ ἰσχυροί τῆς γῆς.
Νέες γεωπολιτικές στρατηγικές, μέ ἔντονη προώθηση τοῦ Ἀφροασιατικοῦ ἰσλαμικοῦ στοιχείου στήν Χριστιανική Εὐρώπη, μέ συρρίκνωση καί ἐξαφάνιση τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ πολιτισμοῦ καί ἰδιαιτέρως τοῦ Ἑλληνικοῦ καί Ὀρθόδοξου πολιτισμοῦ, καί μετατροπή τῆς Ἑλλάδος σέ ἀποθήκη παρανόμων μεταναστῶν. Ἐπί τοῦ θέματος, σέ ὅσα διατυπώνονται ἀπό ὑγιεῖς φωνές, εἴμεθα σύμφωνοι καί ἐμεῖς. Ὁ λόγος τῆς Ἐκκλησίας ὅμως ἑστιάζεται στήν πνευματική πλευρά τοῦ προβλήματος καί εἶναι παρηγορητικός καί ἐνθαρρυντικός. «Ἐξηγέρθη ὡς ὁ ὑπνῶν Κύριος καὶ ἀνέστη σῴζων ἡμᾶς».
Ὁ λίθος τοῦ μνήματος ἦταν «μέγας σφόδρα», ἀλλά ἡ δύναμις τῆς Ἀναστάσεως τόν ἀπεκύλισε. Θαρσεῖτε, μή φοβεῖσθε. Ἀνέστη Χριστός καί ζωή πολιτεύεται.
Αὐτῷ ἡ δόξα καί τό κράτος εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Μετά πατρικῶν εὐχῶν καί ἀγάπης.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† O ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
