¨Εθνικό χρέος η διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων .....¨
Στο μνημείο των Πεσόντων στην Παύλιανη πραγματοποιήθηκε χθες Κυριακή 5 Ιουνίου 2016, η εκδήλωση τιμής και μνήμης που διοργάνωσε ο Δήμος Λαμιέων και η Τοπική Κοινότητα.
Στην εκδήλωση παρέστησαν ο βουλευτής Γιάννης Σαρακιώτης, ο Αντιπεριφερειάρχης Κώστας Αποστολόπουλος, οι Δήμαρχοι Λαμιέων Νίκος Σταυρογιάννης και Αμφίκλειας- Ελάτειας Γιώργος Γώγος, ο αναπληρωτής Αστυνομικός Διευθυντής Φθιώτιδας Δημήτρης Φούρλας, ο Αντιδήμαρχος Δημήτρης Κορέντζελος, ο Πρόεδρος της Πανελλήνιας Έκθεσης Λαμίας και δημοτικός Σύμβουλος Γιώργος Λάμπρου, ο δημοτικός Σύμβουλος Δημήτρης Τελώνης, οι πρόεδροι των Τοπικών Κοινοτήτων Παύλιανης Γιώργος Ρηγάκης και Οίτης Βασίλης Σταϊκούρας, κάτοικοι αλλά και πολλοί επισκέπτες.
Δείτε επίσης....
Στο χαιρετισμό που απεύθυνε ο Δήμαρχος Λαμιέων Νίκος Σταυρογιάννης επισήμανε μεταξύ άλλων:
«Ο Δήμος Λαμιέων και η Τοπική Κοινότητα Παύλιανης τιμούν με την σημερινή τελετή τους αγωνιστές που έπεσαν πολεμώντας τις εχθρικές δυνάμεις, κυρίως Ιταλικές, στην «Μάχη της Παύλιανης», μιας από τις πιο εντυπωσιακές μάχες της Ελληνικής αντιστασιακής εποποιίας που έγινε στις 3 Ιουνίου 1943.
Την κορυφαία, ίσως, αναμέτρηση των μαχητών του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, του Συγκροτήματος Κεντρικής και Ανατολικής Στερεάς Ελλάδας (Ρούμελης), με μια δύναμη χιλίων πεντακοσίων Ιταλών στρατιωτών οι όποιοι ενεργούσαν την πρώτη μεγάλη εκκαθαριστική τους επιχείρηση προς την περιοχή της Ελεύθερης Ελλάδος. Απέναντι τους στάθηκε η μαχητική ομάδα της Παύλιανης που αποτελούνταν από 60 άντρες που ενισχύθηκαν από τον εφεδρικό ΕΛΑΣ ο οποίος βρίσκονταν στο Κουμαρίτσι και το Γαρδικάκι.
Με αρχηγούς της επιχείρησης τον Καλλία (ανθυπολοχαγό Χαράλαμπο Μώκο) και τον Παναγιώτη Τζιβάρα (καπετάν Δήμο) οι αντάρτες μαζί με τους κατοίκους πάλεψαν ακόμα και με γυμνά χέρια τους στρατιώτες της Ιταλικής Φάλαγγας ώσπου τους ανάγκασαν να εγκαταλείψουν το πεδίο της μάχης αποδεκατισμένοι και ταπεινωμένοι. Το ελπιδοφόρο μήνυμα της νίκης διαδόθηκε αστραπιαία από στόμα σε στόμα, από χωριό σε χωριό, από βουνοκορφή σε βουνοκορφή, όπου φώλιαζε η ελεύθερη ελληνική ψυχή.
Οι συνέπειες για την περιοχή ήταν δυστυχώς καταστροφικές: οι κατακτητές επιδόθηκαν σε επιδρομές αναγνωριστικών και καταδιωκτικών αεροπλάνων ενώ ο πρόεδρος της κοινότητας Οίτης Ευθύμιος Ευσταθίου, που αρνήθηκε να καταδώσει τους πατριώτες, ήταν το πρώτο θύμα των ηττημένων Ιταλών.
Σήμερα, 73 χρόνια μετά, ο Δήμος Λαμιέων και η Τοπική Κοινότητα Παύλιανης γιορτάζει και τιμά όλους όσους έδωσαν το αίμα τους για να απελευθερώσουν την πατρίδα μας. Εκείνους που έγραψαν το έπος του ’40 στα κακοτράχαλα βουνά της Αλβανίας και στη συνέχεια το έπος της Εθνικής Αντίστασης στα ματωμένα βουνά της πατρίδας μας.
Εβδομήντα τρία χρόνια μετά και τα μηνύματα εκείνου του αγώνα για ελευθερία, εθνική ανεξαρτησία και κοινωνική δικαιοσύνη παραμένουν ακόμη επίκαιρα. Ο διαρκής αγώνας μας γι αυτά τα ιδανικά αποτελεί τον ελάχιστο φόρο τιμής στους προγόνους μας οι οποίοι με την θυσία τους καθαγίασαν τα χώματα που ελεύθερα πατάμε εμείς σήμερα.
Το ίδιο επίκαιρο όμως παραμένει και το αίτημα του Ελληνικού Λαού για διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών και αποζημιώσεων, του κατοχικού δανείου και των κλαπέντων αρχαιολογικών θησαυρών. Επιδιώξεις, τις οποίες ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Προκόπης Παυλόπουλος, πριν λίγους μήνες από την αίθουσα του Δημοτικού μας Συμβουλίου, είχε χαρακτηρίσει «πλήρως νομικώς ενεργές και απολύτως δικαστικώς επιδιώξιμες». Συμπληρώνοντας πως: «δεν αντιδικούμε με κανέναν. Ούτε ζητούμε «εκδίκηση». Άλλωστε το αίσθημα της εκδίκησης για μας τους Έλληνες είναι παντελώς άγνωστο. Αλλά όπως μας ζητούν να τηρούμε τις υποχρεώσεις μας, όπως μας ζητούν να τηρούμε το διεθνές δίκαιο, και εμείς αντιτάσσουμε το ίδιο. Με θεσμικούς λοιπόν και πολιτικούς όρους θα επιδιώξουμε αυτό που μας ανήκει μέσα από τα αρμόδια δικαστικά fora. Αυτό είναι εθνικό μας χρέος. Απαίτηση για τους παλιούς και τις γενιές που έρχονται. Θα την επιδιώξουμε όπως ταιριάζει στον Ευρωπαϊκό μας Πολιτισμό, με τους θεσμούς του Ευρωπαϊκού Δικαιϊκού Πολιτισμού, γιατί η δικαίωση των Ελλήνων και σ’ αυτόν τον τομέα, είναι μια δικαίωση της ίδιας της Ευρώπης.
Επιτέλους, έχει έλθει η ώρα για την έμπρακτη δικαίωση της Θυσίας του Ελληνικού Λαού.»
