Σκάνδαλο Ομίλου «ΑΣΠΙΣ ΠΡΟΝΟΙΑ»: Πραγματικότητα ή Επιστημονικό Πείραμα;
Προφανώς, η περίπτωση του Ομίλου «ΑΣΠΙΣ ΠΡΟΝΟΙΑ» δεν μπορεί να έχει συμβεί στην πραγματικότητα, σε αυτήν τουλάχιστον που έχει δομηθεί τα τελευταία 100 χρόνια στην Ευρώπη και κατ’ επέκταση στη χώρα μας.
Το «σκάνδαλο ΑΣΠΙΣ ΠΡΟΝΟΙΑ» δεν υπάρχει! Απλώς, πρέπει να έχει συμβεί ως γεγονός σε ένα παράλληλο σύμπαν, όπου επικρατούν άλλοι κανόνες, άλλοι νόμοι και άλλες αξιακές αρχές. Σε ένα σύμπαν που με κάποιον ανεξήγητο τρόπο ενσωματώθηκε πριν από μια πενταετία στο δικό μας ή όλοι εμείς, ως χώρα, διακτινιστήκαμε σε αυτό το σύμπαν χωρίς να το καταλάβουμε!
Η μοναδική πιθανότητα να έχει συμβεί πραγματικά, είναι να αποτελεί ένα άκρως μυστικό επιστημονικό πείραμα, που κάποιοι «σοφοί» σχεδίασαν ώστε να αποτελέσει στο μέλλον ένα αυτοτελές μεταπτυχιακό μάθημα σε διαπανεπιστημιακά τμήματα, που προετοιμάζουν ανώτερα και ανώτατα στελέχη της πολιτικής, της επιχειρηματικής και της κοινωνικής ζωής αυτού του τόπου. Ένα case study δηλαδή, με ανυπολόγιστες βέβαια συνέπειες για τους μετέχοντες στο πείραμα ανυποψίαστους πολίτες, αλλά με προσδοκώμενα συμπεράσματα που θα δημιουργήσουν «γραμμές διαχείρισης κρίσεων πολλαπλών επιπέδων» για πιθανές αντίστοιχες περιπτώσεις στο μέλλον, εντός ή εκτός Ελλάδας.
Δεν υπάρχει άλλη λογική εξήγηση. Αν κάποιος έχει, ας την καταθέσει. Μια σειρά ακατανόητων έως προκλητικών αποφάσεων, μια δεύτερη σειρά περίεργων έως επικίνδυνων σκέψεων «επίλυσης», μια τρίτη σειρά νομικών επιχειρημάτων ειδικώς διαμορφωμένων για τη συγκεκριμένη υπόθεση και μια απόφαση του καθόλα σεβαστού Συμβουλίου της Επικρατείας, την οποία δεν μπορεί να καταλάβει ο απλός νους. Και παράλληλα, μια ακατάπαυστη υποσχεσιολογία των πολιτικών ανδρών την περίοδο που βρίσκονταν στην αντιπολίτευση, μέχρι βεβαίως τη μετακίνησή τους σε κυβερνητικά έδρανα και την αυτόματη μετάλλαξη των υποσχέσεων σε αδιαφορία και απαξίωση!
Από τον Σεπτέμβριο του 2009 «όταν άρχισε το διεπιστημονικό πείραμα σε βάρος ανυποψίαστων ανθρώπων» έχουμε αλλάξει 4-5 κυβερνήσεις. Τότε, όταν ξεκίνησε το «πείραμα» είχαμε κυβέρνηση Καραμανλή, στη συνέχεια είχαμε παντοδύναμη κυβέρνηση Παπανδρέου, μετά κυβέρνηση του μη εκλεγμένου τραπεζίτη Παπαδήμου, μετά είχαμε την υπηρεσιακή κυβέρνηση Πικραμένου και από το 2012 μέχρι σήμερα έχουμε κυβέρνηση Σαμαρά. Τον πρώτο μάλιστα χρόνο τρικομματική κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας – ΠΑΣΟΚ – Δημοκρατικής Αριστεράς και στη συνέχεια δικομματική κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας – ΠΑΣΟΚ. Τα υπενθυμίζουμε όλα αυτά γιατί όταν είχαμε κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας οι Πασόκοι… υπόσχονταν, όταν είχαμε κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ οι Νεοδημοκράτες… υπόσχονταν και όταν έγιναν συγκυβέρνηση, άπαντες… έπαθαν ομαδική αμνησία!
Στην πενταετία αυτή, από το 2009 έως σήμερα, άλλαξαν τα πάντα στην ελληνική κοινωνία, στην ελληνική πολιτική ζωή, στην ελληνική οικονομία. Και συνεχίζουν να αλλάζουν. Τα πάντα! Ποιος θα φανταζόταν απόλυση δημοσίου υπαλλήλου; Ποιος θα φανταζόταν μείωση μισθών, κατακρήμνιση συντάξεων και κόψιμο του δώρου Χριστουγέννων; Ποιος μπορούσε να σκεφθεί κλείσιμο της ΕΡΤ με το απλό κατέβασμα ενός διακόπτη, έτσι όπως κάποτε κατέβηκε και ο διακόπτης των φώτων του πάλαι ποτέ αεροδρομίου του Ελληνικού; Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί κλείσιμο της Αγροτικής Τράπεζας ή μείωση του αριθμού των τραπεζών από 25 σε πέντε; Μια πενταετία κατά την οποία με μια «απλή» απόφαση, ένα προεδρικό διάταγμα ή μια τροπολογία άλλαζαν συνήθειες γενεών, πρακτικές δεκαετιών και βασικοί νόμοι.
Κι όμως, μέσα σε αυτή την πενταετία που με καταπληκτική μαεστρία άλλαξαν τα πάντα και επιλύθηκαν (κατά τους κυβερνώντες) προβλήματα που ταλάνιζαν (και πάλι κατά τους κυβερνώντες) την ελληνική οικονομία και κοινωνία, δεν λύθηκε το θέμα του Ομίλου Ασπίς! Και αυτό ακούγεται φυσιολογικό μόνο αν υιοθετήσουμε την περίπτωση του επιστημονικού πειράματος! Προφανώς, πρέπει πρώτα να περάσει από όλες τις ανεξάρτητες εξουσίες μιας δημοκρατίας, τη νομοθετική, την εκτελεστική, τη δικαστική. Πρέπει να μετρηθούν οι αντιδράσεις αλλά και οι ανοχές της κοινωνίας, πρέπει να μετρηθούν τα θύματα και οι γενικότερες επιπτώσεις. Πρέπει να δοκιμασθεί μια ολόκληρη κλαδική αγορά, ως προς το κατά πόσο μπορεί να αφομοιώσει τέτοιου είδους κραδασμούς. Πρέπει να φθάσει μέχρι το τέλος! Μόνο τότε θα αποτελέσει πλήρες, τεκμηριωμένο και αδιαμφισβήτητο διεπιστημονικό πόνημα!
Σε ποια επιμέρους επιστημονικά πεδία; Στην οικονομία, στις κοινωνικές επιστήμες, στην ψυχολογία, στις πολιτικές επιστήμες, στη νομική, στα χρηματοοικονομικά. Ένα case study για τις επόμενες γενιές. Ένα παράδειγμα προς αποφυγή, τι δεν πρέπει να κάνουμε, τι αποφάσεις δεν πρέπει να λάβουμε, τι καταστάσεις δεν πρέπει να αφήνουμε να χρονίζουν. Και κυρίως, με ποιον τρόπο οι οποιεσδήποτε πράξεις της Διοίκησης μπορούν να προστατεύονται, όταν ο κόμπος φθάσει στο χτένι. Αλήθεια, αν δεν είναι ένα καλοσχεδιασμένο πείραμα, ποιος σκέφτηκε την αναδρομικότητα κατά την ίδρυση του Εγγυητικού Κεφαλαίου Ζωής με το νόμο 3867 του 2010; Ένα ακόμα μάθημα για τις νέες γενιές, η Προβλεπτικότητα, η Πρόνοια! Όχι για τους πολίτες, αλλά για όσους διοικούν και λαμβάνουν τις αποφάσεις.
Χαρακτηριστικό της μη επιθυμίας επίλυσης είναι ότι ακόμα και στις πρόσφατες συναντήσεις που πραγματοποιούνται μεταξύ της ηγεσίας της ασφαλιστικής αγοράς και της εποπτικής αρχής για τα προβλήματα και το μέλλον της ασφαλιστικής αγοράς, θέμα «ΑΣΠΙΣ ΠΡΟΝΟΙΑ» δεν υπάρχει! Μπορεί να απασχολεί εταιρείες, δίκτυα, διαμεσολαβούντες, καταναλωτές, συλλόγους, ημερίδες, δικαστήρια και υπουργεία, αλλά ως θέμα της επίσημης ασφαλιστικής αγοράς ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. Η αγορά τραβά το δρόμο της, κοιτάζει μόνο μπροστά και συνεπώς, ό,τι έρχεται από το παρελθόν και την πληγώνει, δεν υφίσταται.
Και γιατί να υφίσταται; Σύμφωνα με την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας: «… Ο εν λόγω μηχανισμός (το Εγγυητικό Κεφάλαιο Ζωής) καλύπτει τις περιπτώσεις αφερεγγυότητας των ασφαλιστικών επιχειρήσεων, ανεξάρτητα αν η άδεια ανακλήθηκε λόγω σκόπιμων ή εσφαλμένων ενεργειών, παραλείψεων της κρατικής μηχανής, ή πλημμελούς άσκησης κρατικής εποπτείας, ή απρόβλεπτων και μεγάλης έκτασης οικονομικών και χρηματοπιστωτικών κρίσεων …» και «… Ο ειδικός μηχανισμός αποζημιώσεως (το Εγγυητικό Κεφάλαιο Ζωής) των ασφαλισμένων ασφαλιστικών επιχειρήσεων αποτελεί μηχανισμό κατάλληλο και πρόσφορο για την αποκατάσταση ζημιών που τυχόν προκαλούνται και από την πλημμελή άσκηση της κρατικής δραστηριότητας …»
Προφανώς, όλοι εμείς οι υπόλοιποι κάνουμε λάθος. Το πείραμα συνεχίζεται, οι αντοχές μετρούνται, οι αντιδράσεις καταγράφονται, οι εναλλακτικές σχεδιάζονται. Μήπως έπρεπε να ενταχθεί σε κάποιο από τα μνημόνια; Μήπως δεν τα εκμεταλλευτήκαμε; Μήπως έπρεπε να εξηγήσουμε στους «κουτόφραγκους» ότι η Πολιτεία έκλεισε μια ασφαλιστική εταιρεία ζωής, χωρίς ουδεμία πρόβλεψη για τις δεκάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες ασφαλισμένους της; Πώς όμως να εξηγήσεις ότι με μια απόφαση, του τότε επόπτη ή της τότε κυβέρνησης, βρέθηκαν ανασφάλιστοι, χωρίς ιατροφαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη χιλιάδες άτομα, που δεν είχαν πλέον την ασφαλισιμότητα να πάνε σε άλλη εταιρεία; Για χώρα-πλήρες μέλος της ΕΕ και της ΟΝΕ συζητάμε! Πώς να εξηγήσεις ότι αποταμιεύσεις και εφάπαξ χάθηκαν χωρίς οποιαδήποτε, εκείνη τη στιγμή, πρόβλεψη; Για το τελευταίο βέβαια, ίσως να δεχόντουσαν και συγχαρητήρια, αφού δυο χρόνια αργότερα, με απόφαση και πάλι ενός υπουργού οικονομικών, χάθηκαν και περιουσίες μικροομολογιούχων. Ποιος να συγχαρεί ποιον;
Ας ξαναγυρίσουμε όμως στο πείραμα «ΑΣΠΙΣ ΠΡΟΝΟΙΑ». Η κατά καιρούς εμφάνιση (ή η έντεχνη διαρροή) σχεδίων επίλυσης, που στη συνέχεια αποσύρονται, μετά επανεμφανίζονται, γίνονται επαφές και συσκέψεις, εκδίδονται ανακοινώσεις, λαμβάνονται διαβεβαιώσεις, μετά εμφανίζονται άλλα σχέδια επίλυσης που με τη σειρά τους αποσύρονται κ.λπ. είναι σαφές ότι συμπληρώνουν το παζλ των ομάδων εργασίας της διεπιστημονικής επιτροπής του case study. Σημασία δεν έχει η εξεύρεση λύσης, σημασία έχει η διαδρομή, η σκέψη, ο λόγος, ο αντίλογος, ο αντίκτυπος, η μέτρηση των προθέσεων, η αποδοχή, η απόρριψη, οι επισημάνσεις! Έπρεπε ίσως, πρώτα να ωριμάσουν οι συνθήκες από άλλα γεγονότα (βλέπε καταθέσεις στην Κύπρο) για να είναι έτοιμος ο πολίτης αυτής της χώρας να ακούσει από τους ευρωπαίους ηγέτες ότι, ως καταθέτης μιας τράπεζας, είναι επενδυτής και συνεπώς φέρει και το επενδυτικό ρίσκο. Άρα, πολύ περισσότερο, ο… ασφαλισμένος στον Όμιλο ΑΣΠΙΣ.
Το πείραμα δεν είναι μονοδιάστατο. Ταυτόχρονα καταγράφει και τις επιπτώσεις στην οικονομία, το επιχειρείν και την κοινωνία, από το διαμετρικά αντίθετο χειρισμό ομοειδών περιπτώσεων, κατά το ίδιο χρονικό διάστημα. Κλασικό παράδειγμα οι Τράπεζες. Οι ουσιαστικά χρεοκωπημένες Proton Bank, Aγροτική Τράπεζα, Tαχυδρομικό Ταμιευτήριο κ.λπ. σώθηκαν εν μια νυκτί (με μια απλή απόφαση, όπως λέγαμε και πιο πάνω, κάποια Παρασκευή απόγευμα) χωρίς οποιαδήποτε επίπτωση για τους επί σειρά ετών καταθέτες τους. Ακόμα και η Aspis Bank, του ίδιου ομίλου, των ίδιων μετόχων και εν πολλοίς υπό τις ίδιες διοικήσεις, απορροφήθηκε χωρίς να ανοίξει μύτη! Εκεί, δεν υπήρχαν ελλείμματα, δεν υπήρχαν «μαύρες τρύπες», δεν υπήρχαν ατασθαλίες; Απλώς, στο case study έπρεπε να υπάρχουν, ώστε να μετρηθούν και να αξιολογηθούν, και οι αντίθετοι χειρισμοί! Για να έχουμε επιλογές στο μέλλον.
Οι ευρωεκλογές του Μαΐου δεν στάθηκαν ικανές να επισπεύσουν κάποια λύση. Γιατί κάποιοι πιστεύουν ότι η λύση πρέπει να είναι πολιτική. Συμφωνώ, αλλά φαίνεται ότι, για το καλό της επιστήμης, υπερίσχυσε η συνέχιση και η εξέλιξη του πειράματος. Σήμερα, ξαναβρισκόμαστε σε άτυπη προεκλογική περίοδο. Λέτε να θυσιαστεί η Επιστήμη για τις χιλιάδες των ψήφων; Πιστεύουμε ότι είναι πλέον πολύ αργά. Ουδείς θα πιστέψει οποιονδήποτε του υποσχεθεί οποιαδήποτε λύση. Η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας είναι σαφής: Η Πολιτεία έκανε αυτό που έπρεπε, η ασφαλιστική αγορά ας λύσει εσωτερικά το πρόβλημα.
Ούτε γάτα, ούτε ζημιά λοιπόν. Ας πρόσεχαν όλοι, Καταναλωτές, Διαμεσολαβητές, Εταιρείες. Δεν έχει οποιαδήποτε σημασία ότι άλλος ήταν εντεταλμένος να προσέχει, να ελέγχει, να εποπτεύει! Αυτός, φρόντισε να πετάξει το μπαλάκι. Μέχρι σήμερα βέβαια, γιατί ουδείς γνωρίζει τι μέλλει γενέσθαι.
Άλλωστε και η διεπιστημονική ομάδα πρέπει να φθάνει στο τέλος της, πρέπει να παραδώσει τα πορίσματά της. Η περίπτωση «ΑΣΠΙΣ ΠΡΟΝΟΙΑ» θα διδάσκεται για πολλά χρόνια. Θα δοθούν δεκάδες πτυχιακές και μεταπτυχιακές εργασίες πάνω στο θέμα. Και φυσικά, κάποια διδακτορικά, με θέμα «Η καταστροφή μιας αγοράς» ή «Αποποίηση ευθυνών Δημόσιων Λειτουργών» ή «Η αναλγησία της εξουσίας» ή «Κριτήρια αξιοπιστίας μιας ασφαλιστικής αγοράς». Ανάλογα με την πανεπιστημιακή σχολή. Ίσως τότε, σε κάποια διδακτορική διατριβή, το παιδί ενός από τους ζημιωθέντες, αποστασιοποιημένο από συγκυριακές καταστάσεις, να μπορέσει να τεκμηριώσει με καθαρά επιστημονική προσέγγιση το έγκλημα του 2009.
Με την απόφαση του ΣτΕ γυρίσαμε πολλά χρόνια πίσω
Η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) σύμφωνα με την οποία τα θύματα του Ομίλου «Ασπίς» δεν μπορούν να διεκδικήσουν την αποζημίωση από το Δημόσιο μέσω του άρθρου 105 εισαγωγικού νόμου του Αστικού Κώδικα, καθώς το Νομοθετικό Διάταγμα 400/1970 (περί ιδιωτικής επιχειρήσεως ασφαλίσεως) προβλέπει ειδικό μηχανισμό για τις περιπτώσεις αυτές, αποτελεί μια πολύ επώδυνη απόφαση τόσο για τους χιλιάδες ζημιωθέντες, όσο και για την Ασφαλιστική Αγορά.
Απευθυνθήκαμε στον Πρόεδρο του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθηνών και γνωστό Μεσίτη Ασφαλίσεων Γιάννη Χατζηθεοδοσίου, ο οποίος δήλωσε στον Νίκο Μωράκη, Αρχισυντάκτη του Ασφαλιστικού Marketing τα εξής:
«Δυστυχώς, γυρίσαμε πολλά χρόνια πίσω. Ουσιαστικά, το ΣτΕ απαλλάσσει από οποιαδήποτε ευθύνη αποζημίωσης Δημόσιους Φορείς και Εποπτικές Αρχές που δεν πράττουν το καθήκον τους, είτε ασκώντας πλημμελή έλεγχο είτε μη ασκώντας έλεγχο και παράλληλα παραπέμπει το σύνολο των οικονομικών απαιτήσεων στην ίδια την “εποπτευόμενη” αγορά!
Τότε, προς τι η κάθε μορφής Εποπτεία; Ας περιορισθεί στον έλεγχο της τήρησης του κανονιστικού πλαισίου και των γραφειοκρατικών κανόνων και ας μην ασχολείται με τα οικονομικά των εταιρειών και την εξασφάλιση των αποθεμάτων, για τα οποία ουδεμία ευθύνη θα φέρει αν δεν τα ελέγχει σωστά! Ας αφήσουν τότε την αγορά να αυτορυθμίζεται!
Μήπως τώρα εξηγείται η επιμονή για την αναδρομικότητα της ισχύος του Εγγυητικού Κεφαλαίου Ζωής που θεσμοθετήθηκε το 2010, μετά δηλαδή το κλείσιμο των εταιρειών του Ομίλου «Ασπίς»; Θα μπορούσε το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) να εκδώσει την ίδια απόφαση αν δεν υπήρχε η αναδρομικότητα στο συγκεκριμένο νόμο; Οι εταιρείες, δεν είχαν δηλώσει τότε ότι θα προσφύγουν στα ευρωπαϊκά δικαστήρια για τον όρο της αναδρομικότητας; Το έπραξαν;
Η απόφαση του ΣτΕ δεν επιλύει οποιοδήποτε πρόβλημα, εγκαταλείπει τους επί πενταετία ταλαιπωρούμενους πολίτες στις διαδικασίες της εκκαθάρισης (μετά από πόσα ακόμα χρόνια;) και επιβαρύνει εμμέσως την Ασφαλιστική Αγορά και τους ίδιους τους Καταναλωτές. Για μια ακόμη φορά η πολιτική εξουσία κρύβεται και προσπαθεί να σωθεί πίσω από δικαστικές αποφάσεις, αποποιούμενη τις ευθύνες της. Με πολιτική απόφαση έκλεισαν οι εταιρείες, με πολιτική απόφαση πρέπει να λυθεί το θέμα.
Το σκάνδαλο του Ομίλου «Ασπίς» όχι μόνο δεν επιλύεται, αλλά συνεχώς διευρύνεται με νέες πτυχές, προς νέες κατευθύνσεις. Έτσι θα κερδηθεί η χαμένη αξιοπιστία; Έτσι θα εμπιστευθούν τα Επαγγελματικά Ταμεία οι κοινωνικές ομάδες; Έτσι θα θεσμοθετηθεί η συμπληρωματικότητα της ιδιωτικής με την κοινωνική ασφάλιση; Ποιος θα εμπιστεύεται ποιον;»
Δείτε επίσης....
Πηγή:asfalistikomarketing.gr
