Πώς θα προστατεύσουμε τα παιδιά από τις δικές μας φοβίες
Όσο ακόμα ήμασταν ελεύθερες, ανέμελες κι ωραίες, φάνταζε έως και χαριτωμένο να σφιγγόμαστε στο μπράτσο του αγαπημένου μας στη θέα ενός εντόμου, καλώντας τον ιπποτικά να το διώξει μακριά μας. Μετά τα παιδιά μας, όμως, δε νοείται να μη μπορούμε να σκοτώσουμε μόνες μας μια κατσαρίδα.
Δείτε επίσης....
Εντάξει, δεν μπορούμε. Αλλά δεν γίνεται την αδυναμία μας αυτή, να την αφήσουμε έτσι! Τι μαμάδες θέλουμε να είμαστε για τα παιδιά μας; Πώς θα μάθουμε στους γιους μας να σκοτώνουν ιπποτικά τις κατσαρίδες και στις κόρες μας να μην κληρονομήσουν την… ανοησία μας;
Η αλήθεια είναι, ότι δεν υπάρχει επιστημονική απόδειξη ότι οι φοβίες είναι κληρονομικές, όμως τι απαντάς στο παιδί σου όταν επανειλημμένα σε ρωτά γιατί ανεβαίνετε τις σκάλες για να φτάσετε στον 6ο όροφο της πολυκατοικίας που μένει η θεία του, αντί να πάρετε το ασανσέρ; Πώς εξηγείς, αργότερα, γιατί κλειδώθηκες στο μπάνιο όταν είδες στο σαλόνι μια κατσαρίδα και άρχισες να ουρλιάζεις μέχρι να έρθει ο άντρας σου, για να σκοτώσει την κατσαρίδα και να σώσει το παιδί σας;
Σύμφωνα με την ψυχολόγο Dr. Angharad Rudkin, μέλος της Βρετανικής Κοινότητας Ψυχολόγων, ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να μην κληροδοτήσουμε στα παιδιά μας τις δικές μας φοβίες είναι να τις αντιμετωπίσουμε. Αν σταματήσουμε να φοβόμαστε κάτι, τότε το παιδί μας δεν θα «πιάσει» αυτή μας τη φοβίας. Ωστόσο, επειδή και η ίδια κατανοεί ότι αυτό δεν είναι πάντα εύκολο ή εφικτό, λέει ότι είναι σημαντικό να μην αποφεύγουμε αυτό που μας τρομάζει.
«Αν, για παράδειγμα, φοβάστε τα σκυλιά, μη σταματήσετε να πηγαίνετε στο πάρκο με τα παιδιά σας, γιατί αυτό θα σημαίνει ότι κι εκείνα δεν θα εξοικειωθούν με τα σκυλιά και ίσως σιγά-σιγά αρχίσουν να τα φοβούνται. Όταν, όμως, ένα σκυλί που έχει ιδιόκτητη σας πλησιάσει, πάρτε βαθιές ανάσες, χαμογελάστε και ενθαρρύνετε το παιδί σας, αν θέλει να το χαϊδέψει. Αργότερα, επαινέστε το παιδί σας που ήταν γενναίο και χάιδεψε το σκυλί», λέει η Rudkin.
Βέβαια, εξηγεί η Rudkin, είναι σημαντικό να διαφοροποιήσουμε τη φοβία από τον λογικό φόβο. Δηλαδή, αν δείτε ένα σκυλί στο πάρκο που γαβγίζει και δείχνει άγριο, το λογικό είναι να απομακρύνετε τα παιδιά σας από αυτό.
Συνεχίζει, ωστόσο, λέγοντας ότι θα υπάρξουν στιγμές, όπως π.χ. όταν εμφανίζεται μια κατσαρίδα στο σπίτι, που δεν μπορείτε να λειτουργήσετε προληπτικά ή να καταστρώσετε ένα σχέδιο, ώστε να καμουφλάρετε τη φοβία σας. Αν καταφέρετε να μην ουρλιάξετε και να ζητήσετε τη βοήθεια κάποιου άλλου ενήλικα για να την σκοτώσει, είναι ένα πρώτο βήμα. Το μεγάλο βήμα, βέβαια, θα είναι να την αντιμετωπίσετε εσείς η ίδια, είτε διώχνοντάς την εκτός σπιτιού με ένα μακρύ σκουπόξυλο είτε με ένα εντομοαποθητικό σπρέι. Σε κάθε περίπτωση, αφού η αναστάτωσή σας θα είναι έκδηλη, είναι σημαντικό εκ των υστέρων να μιλήσετε στα παιδιά σας για τη φοβία σας και «να τους εξηγήσετε ότι κάθε άνθρωπος μπορεί να φοβάται κάτι (όπως εκείνα π.χ. καμιά φορά φοβούνται το σκοτάδι), ακόμα και η μαμά ή ο μπαμπάς. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι δυνατός και γενναίος. Συζητώντας, όμως, για αυτά που μας φοβίζουν, μπορούμε όλοι μαζί να βρούμε τρόπους για να αντιμετωπίσουμε τα δυσάρεστα συναισθήματα και να ξεπεράσουμε, τελικά, τον φόβο μας», καταλήγει η Rudkin.
Το σημαντικό, λοιπόν, στην αδυναμία μας αυτή είναι να δείξουμε στα παιδιά μας πως την γνωρίζουμε, την έχουμε αποδεχτεί, αλλά κυρίως ότι προσπαθούμε να την διορθώσουμε. Αυτό είναι που πρέπει να καταλάβουν τα παιδιά –ότι μερικές φορές, η προσπάθεια είναι εξίσου σημαντική με τη νίκη!
Ακόμα, προγραμματίστε μαζί με το παιδί μια επίσκεψη στο Μουσείο Συναισθημάτων, όπου λαμβάνει χώρα η έκθεση «Γεια σου κύριε Φόβε!» που σκοπό έχει να δώσει τα ερεθίσματα στα παιδιά, στους εκπαιδευτικούς και στους γονείς τους να επεξεργαστούν και να γνωρίσουν καλύτερα το συναίσθημα του φόβου μέσα από το παιχνίδι με τα διαδραστικά εκθέματα. Δοκιμασμένα σας λέμε, ότι θα νιώσετε όλοι (και κυρίως τα παιδιά) πολύ πιο «ξαλαφρωμένοι» έπειτα από αυτή την εμπειρία.
ΠΗΓΗ: www.formother.gr
